اثربخشی درمان اعتیاد به روش ماتریکس بر افسردگی و خلق عمومی معتادین به شیشه در استان گیلان

مهمترین و قابل تعریف ترین مشخصه اعتیاد، وابستگی جسمی و روانی به عنصری طبیعی یا شیمیایی است که جدایی از آن پس از مدتی بسیار دشوارمی شود. وابستگی جسمی، وضعی است که در آن بدن فرد، خود را به آن ماده سازگار کرده و آن ماده، بخشی از وضع طبیعی عملکرد معمولی سلول هایبدن شده است. از میان مواد اعتیادآور ، مواد محرک به واسطه ترکیبات شیمیایی خاص علاوه بر صدمات جسمانی دارای قدرت فراوان در ایجاد وابستگی روانی و تغییرات رفتاری در فرد می باشند. این پژوهش با هدف بررسی اثربخشی درمان اعتیاد به روش ماتریکس بر افسردگی و خلق عمومی معتادین به شیشه در استان گیلان انجام شده است. پژوهش حاضر از نوع تجربی بوده)آزمایشی( با اندازه گیری مکرر از میان جامعه آماری طرح،به روش نمونه گیری تصادفی انتخاب شده ودر دو گروه آزمایش وگواه جای داده می شوند. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه معتادان به شیشه که در کلینیک ها بیمارستان ها و کمپ های ترک اعتیاد،از روش ماتریکس استفاده می کنند که تعداد دقیق آن 083 نفر می باشد که به صورت تصادفی ساده از بیندرمان جویان 033 نفر انتخاب شدند و به پرسشنامه های مصاحبه بالینی ساخت یافته برای اختلال شخصیتSCTD_II و آزمون افسردگی بک پاسخ دادند.نتایج با استفاده از تحلیل واریانس چند متغیره تحلیل شد. نتایج در اجرای روش ماتریکس در درمان مبتلایان به مواد محرک بررسی نشان داد که بیماران تحت پوشش این روش درمانی از سلامتی جسمی و روانی ویژه ای برخوردارند به گونه ای که طی مدت تقریبا نه ماه بعضا حتی یک مورد لغزش هم نداشته اند

کلیدواژه ها:

روش ماتریکس ، افسردگی ، خلق عمومی ، معتادین به شیشه