بررسی رابطه همدلی و خودشکوفایی در کارکنان هلال احمر

هدف از پژوهش حاضر بررسی رابطه همدلی و خودشکوفایی کارکنان هلالاحمر شهرستان آستارا میباشد. روش بررسی:برای دستیابی به این مهم 86 نفر از کارکنان هلالاحمر به روش نمونهگیری تصادفیساده به عنوان نمونه پژوهش حاضر انتخاب شدند. ابزار به کار گرفته شده پرسشنامه همدلی 21 گویهای دیویس و پرسشنامه خودشکوفایی 2٢ گویهای اسماعیلخانی و همکاران میباشد. نتایج آزمون پس از نمرهگذاری با آزمون آماری همبستگی پیرسون مورد تجزیه و تحلیل قرارگرفت. یافتهها: نتایج حاصل از یافتههای آماری نشان داد بین همدلی و خودشکوفایی کارکنان هلالاحمر رابطهمعنیدار وجود دارد. همچنین بین دغدغههای همدلانه و خودشکوفایی، و بین آشفتگیشخص و خودشکوفایی رابطه معنیداری وجود داشت. ولی بین دیدگاهگرایی و خودشکوفایی رابطه معناداری یافت نشدsig=6068 نتیجهگیری: نتایج این تحقیق نشان داد که افراد خودشکوفا میزان همدلی بالایی داشتند و لذا افرادی که خودشکوفا هستند با مصدومین و مجروحین حس همدلی و همحسی خوبی برقرار کرده و همچنین در این پژوهش میزان خودشکوفایی افراد در پیشبینی میزان همدلی امدادگران با مصدومین از اهمیت ویژه برخوردار است

کلیدواژه ها:

همدلی ، دغدغههای همدلانه ، آشفتگی شخص ، دیدگاهگرایی ، خودشکوفایی