مفهوم پارامتر شاخص قابلیت اعتماد (b) ، در طراحی قوسهای افقی برپایه ی نظریه ی قابلیت اعتماد

اساسا استانداردهای طرح هندسی راه، برپایه قضاوتهای مهندسی به وجود آمده و به ندرت، با مطالعه روی تصادفات قابل استنتاج می باشد. لذا ارزیابی تاثیر این استانداردها درمسایل ایمنی راه دشوار بوده و لازم است پیش از احداث راه رویکردهایی پیشگیرانه در مرحله طراحی هندسی راه ارائه شود. این مقاله با بررسی گزارشهای تحقیقاتی و مقالات معتبر، به بیان الگوریتم های تعیین پارامتر"شاخص قابلیت اعتماد" و شناسایی حدود و مرزهای ایمنی در مرحله طراحی قوسهای افقی که از مهمترین اجزا طرح هندسی راه می باشد پرداخته است در این راستا با بهره گیری از نظریه قابلیت اعتماد به منظور تشخیص رفتاررانندگان در پاسخ به گزینه های مختلف طرح، از مفهوم "احتمال برآورده نشدن معیار طرح" استفاده شده است. مهمترین نتیجه این رویکرد تغییردر رویه ی فکری متخصصان ایمنی راه است که به جای تمرکز روی چگونگی اصلاح مشکلات موجود، بر چگونگی طرح ریزی مسیرهای عاری از مشکل، تمرکز پیدا کنند. از نتایج دیگر می توان به کمیت بخشیدن به شرایطی که رانندگان در سرعتهای مختلف و در شرایط عملکردی متفاوت پس از احداث راه تجربه می کنند اشاره کرد بدین ترتیب بادستیابی به معیارهای عملکرد ایمن در گزینه های مختلف طراحی، می توان یک جریان موثر اقتصادی در طراحی هندسی راه به وجود آورد.

کلیدواژه ها:

نظریه ی قابلیت اعتماد ، شاخص قابلیت اعتماد ، قوس افقی ، طرح هندسی راه ، سطح ایمنی