طراحی بیمارستان سبز با رویکرد معماری پایدار

گذراندن مدت طولانی در محیط های درمانی، تجربه ای تنش زا است. هر تلاشی در راستای کاهش این تنش، نتیجه ی مثبت در روند درمان و افزایش کیفیت این فضاها در پی خواهد داشت. معماری سبز برای رسیدن به این هدف از طریق هم سو شدن با طبیعت، نقش مهمی ایفا می کند. در حقیقت مدیریت بهینه انرژی در بیمارستان ها با کاهش هزینه های جاری در نهایت منجر به ارائه خدمات اثربخش تر به بیماران خواهد شد. استفاده کارآمد از منابع موجود انرژی و حرکت به سمت کاربرد انرژی های تجدیدپذیری چون انرژی خورشید در هر بیمارستان قادر است نقش مهمی در تثبیت نرخ خدمات بهداشتی و درمانی ارائه شده داشته باشد. به نظر می رسد در کشور ما نیز یک طرح جامع عملی برای بهبود نقاط ضعف در دستیابی به معیارهای بیمارستان سبز لازم می باشد و توجه ناکافی به راهبردهای حفظ محیط زیست، عدم وجود آموزش کافی در زمینه محیط زیست می تواند از مهمترین موانع در دستیابی به معیارهای بیمارستان سبز باشد. لذا آموزش مستمر به کلیه کارکنان و تلاش برای دریافت مجوز رسمی بیمارستان سبز و دریافت گواهینامه از موسسات معتبر بین المللی و یا از استانداردهای درحال تدوین ملی توصیه می شود. این مقاله به بررسی ابعاد معماری پایدار و اصول آن، تاثیر آن در معماری سبز بیمارستانی و اهداف آن پرداخته تا اصول بنیادی آن را بر اساس امتیازات معماری سبز برای طراحان فضاهای درمانی که بدنبال رویکرد جدید و پایداری تحت عنوان بیمارستان سبز می باشند را بیان نماید. هدف اصلی مقاله ضمن معرفی رویکرد جدیدی در طراحی مراکز درمانی، شناخت سازمان های مرتبط با معماری سبز بیمارستانی و پروسه دریافت عنوان معماری سبز از آنها می باشد، زیرا به صرف رعایت اولیه اصول معماری سبز، نمی توان یک بیمارستان را سبز نامید. روش تحقیق این مقاله توصیفی و تحلیلی و بر پایه مطالعات و یافته های کتابخانه ای، اسنادی و مدارک و یافته های علمی معتبر و جدید است.

کلیدواژه ها:

بیمارستان سبز ، معماری پایدار ، انرژی تجدیدپذیر ، طبیعت