درآمدی بر سیاستگذاری شبکه ای در آموزش عالی

گسترش روز افزون پدیده جهانی شدن، سرعت فزاینده تغییرات و پیشرفت ها در حوزه ی فناوری اطلاعات ازیکسو، و تغییر ماهیت بازار، رفتار رقبا در محیط های رقابتی، تقاضای مشتریان و اقتصاد سرکش و متلاطم جهانیاز سوی دیگر سبب شده است تا سازمان ها به شدت به دنبال کسب مزیت های رقابتی جدید در جهت بهبود عملکرد با برتری بر رقبا و تامین مطلوب تر نیازهای مشتریان خود باشند. در این راستا، حرکت و تغییر به سوینهادها و سازمان های تصمیم سازی، تصمیم گیری و سیاستگذاری که از سرعت، تمرکز، انعطاف پذیری و سازگاری مناسب در پاسخگویی به محیط متغیر، ناپایدار، پیش بینی ناپذیر، نا مطمین، پیچیده، آشوب ناک و مبهم برخوردار باشند، امری حیاتی و ضروری به نظر می رسد. دست یابی به این هدف در سایه ی مفهوم جدید سیاستگذاری شبکه ای در نهادها و سازمان ها امکان پذیر می باشد. رویکرد سیاستگذاری شبکه ای به پژوهشگران و تحلیل گران حوزه سیاستگذاری عمومی به طور اعم و متولیان سیاستگذاری در آموزش عالی به طور اخص این امکان را می دهد تا با شناسایی عاملان تاثیرگذار، بازیگران اصلی و ذینفعان مختلف ، خروجی های سیاستی را با توجه به قدرت و ارتباطات آنها در شبکه های تصمیم گیری و سیاستگذاری مورد ملاحظه قرار دهند . مقاله ی حاضر قصد دارد تا به کمک مطالعه ی کتابخانه ای و بررسی کتب و مقالات و واکاوی مروری ادبیات سیاستگذاری شبکه ای، در گام نخست به تعریف مفاهیم سیاستگذاری شبکه ای ، وهمچنین تبیین چیستی و چرایی این مفهوم نو در آموزش عالی بپردازد و درگام دوم به رویکردهای سیاستگذاری در آموزش عالی و انواع مختلف آن؛ و مزایا و فواید سیاستگذاری شبکه ای در آموزش عالی را مورد مداقه و امعان نظر قرار می دهد و در گام های پایانی به مهم ترین پیشران های سیاستگذاری در آموزش عالی می پردازد و چالش های پیش روی این مفهوم نو را مورد بررسی قرار داده و راهکارهای عملی مناسب برای برون رفت از این چالش ها و توسعه و بهبود این پدیده مهم را پیشنهاد می کند. مقاله حاضر می تواند برای گسترش مفهوم سیاستگذاری شبکه ای مفید بوده و توجه ی کنشگران و بازیگران اصلی حوزه ی تصمیم گیری و سیاستگذاری را به این مفهوم معطوف دارد

کلیدواژه ها:

سیاست گذاری شبکه ای ، سیاست گذاری شناختی ، فناوری شبکه ای ، آموزش عالی