بهبود عملکرد غشای نانوکامپوزیت نامتقارن استات سلولز - سیلیکا

دراین مقاله جداسازی گازتوسط غشا ماتریس مخلوط نامتقارن تهیه شده به روش جدایش فازی خشک مرطوب مورد بررسی قرارگرفت نانوذرات به کاررفته دراین غشاها نیز به روش سل ژل سنتز شدند به منظور بهبود کارایی غشاهای ماتریس مخلوط نامتقارن ساخته شده تغییراتی درزمان مخلوط شدن محلول سل بکارگیری بهبود حرارتی بعد از مرحله ریخته گری بهمنظور چروک خوردگی غشا استفاده از حلال های اتانول و همگزان به عنوان حلال اولیه و ثانویه به منظور کاهش کشش سطحی و درنهایت فرایند پوشش دهی غشاهای نانوکامپوزیت نامتقارن استات سلولز سیلیکا توسط pdms درفرایند ساخت غشا انجام شد به همین منظور غشاهایی درضخامت های متفاوت 300و350 میکرومتر و همچنین زمان های متفاوت تبخیر حلال 30 ثانیه تا 2دقیقه تهیه شد برای ساختارشناسی غشاها میکروسکوپ الکترونی پویشی SEM مورد استفاده قرارگرفت به منظور بررسی عملکرد جداسازی گاز غشاهای ساخته شده تراوش پذیری گازهای دی اکسید کربن نیتروژن و اکسیژن اندازه گیری شد.

کلیدواژه ها:

جداسازی گاز ، غشاء استات سلولز ، نانوکامپوزیت ، سیلیکا ، پوشش دهی ، بهبود حرارتی