پیش بینی امید به تحصیل بر اساس عادت های مطالعه و جهت گیری یادگیری زبان در زبان آموزان کانون زبان ایران

هدف از پژوهش حاضر پیش بینی امید به تحصیل بر اساس عادت های مطالعه و جهت گیری یادگیری زبان در زبان آموزان کانون زبان ایران بود. روش پژوهش همبستگی و جامعه آماری پژوهش شامل کلیه زبان آموزان کانون زبان ایران بود که در سال 1397 در مراکز آموزشی مربوطه به یادگیری زباان مشغول بودند. 240 نفر به روش نمونه گیری خوشه ای انتخاب و به پرسشنامه های امید به تحصیل، جهت گیری هدف و عادت های مطالعه پاسخ دادند. نتایج ضریب رگرسیون چندگانه به شیوه همزمان نشان داد که بین متغیر عادت های مطالعه و امید به تحصیل رابطه خطی معنی دار وجود دارد و ابعاد وضعیت فیزیکی، توانایی خواندن، یادداشت کردن و انگیزش یادگیری قادر به پیش بینی امید به تحصیل اند. نتایج ضریب رگرسیون چندگانه به شیوه همزمان نشان داد که بین جهت گیری یادگیری و امید به تحصیل رابطه خطی وجود دارد و ابعاد جهت گیری یادگیری و عملکرد گرایشی قادر به پیش بینی امید به تحصیل می باشد. بر اساس یافته های پژوهش می توان نتیجه گیری کرد که امید به تحصیل بر اساس عادت های مطالعه و جهت گیری یادگیری زبان در زبان آموزان کانون زبان ایران قابل پیش بینی است.

کلیدواژه ها:

امید به تحصیل ، عادت های مطالعه ، جهت گیری یادگیری