حمل و نقل انسان مدار؛ ضامن سلامت شهر و شهروند (نمونه موردی: محله یوسف آباد تهران)

تا قرنها قبل اکثر شهرها در مقیاس حرکت عابر پیاده بوده اند ولی اخیراً محورهای پیاده به علت تسخیرشهر توسط وسایل نقلیه و چیرگی آن بر انسان، مورد کم توجهی جدی قرار گرفته اند. بنابراین تا زمانی کهشهرها بدلیل ارتقاء کیفیت زیست محیطی در جهت کاهش سوخت فسیلی، بهبود سلامت جسمی و روانی انسان، بهبود کیفیات اجتماعی و ... به حرکت عابر پیاده وابسته است، بازگشت و رویکرد مجدد به سرزندگیفضاهای شهری از دیدگاه عابر پیاده ضرورتی اجتناب ناپذیر بنظر می رسد. در نتیجه برای رسیدن به یک سیستم حمل و نقل پایدار نیازمند فعالیتهایی بیش از کنترل آلودگی هوا، ترافیک یا کاهش مصرف سوختهستیم و بررسیها نشان داده که هیچ راهحل منفردی برای حل مشکلات پیچیده حمل و نقل وجود ندارد و رفع چنین مشکلی نیازمند یک سازوکار جامع، پویا و قابل اطمینان است. پیادهروی و دوچرخهسواری یکی ازروشهای پایدار حمل و نقل هستند. هدف از این مقاله، بررسی تأثیر حمل و نقل انسان مدار بر سلامت جسم و روح شهر و شهروندان در محله یوسف آباد تهران می باشد. روش تحقیق، روش توصیفی و موردی- زمینه ایمی باشد. نتایج نشان می دهد ایجاد فضاهای جمعی امن و تشویق به پیاده روی به عنوان منابع سلامتی و درمانی، هم چنین افزایشمشارکت شهروندان، بطور کلی حمل و نقل پایدار و انسان محور، سلامت جسم و روحشهروند را به دنبال خواهد داشت

کلیدواژه ها:

توسعه پایدار ، حمل و نقل انسان مدار ، حرکت پیاده ، سلامت ، شهروند ، تهران ، محله یوسف آباد