بررسی تصمیم همزمان انتخاب نوع فعالیت و الگوی همراهی در افراد معلول

به دلیل شرایط خاص جسمانی، افراد معلول برای انجام فعالیت های روزانه خود وابستگی بیشتری بهسایر افراد دارند. بنابراین الگوی فعالیت و سفر آنها نسبت به افراد سالم تفاوت های چشمگیری دارد .بر همین اساس در برخی موارد همراهی شدن یا نشدن آنان بر انتخاب نوع فعالیت اثرگذار است . اینمقاله به بررسی اهمیت مدلسازی همزمان دو تصمیم انتخاب نوع فعالیت و شیوه همراهی می پردازد .به این منظور از داده سفر منطقه شهری شیکاگو استفاده شده است. در این پژوهش دو مدل لوجیتچندگانه ساخته شد. در مدل اول تصمیم انتخاب نوع فعالیت به تنهایی و در مدل دوم تصمیم همزمانانتخاب نوع فعالیت و الگوی همراهی مورد بررسی قرار گرفت. بنابراین نه تنها عوامل مؤثر بر انتخابهمزمان نوع فعالیت و الگوی همراهی شناسایی شد، بلکه با مقایسه دو مدل، پیامدهای ناخوشایندنادیده گرفتن همزمانی این دو تصمیم نیز آشکار گردید. برای نمونه، مقایسه نتایج الاستیسیته دو مدلنشان داد که با افزایش سن فرد معلول به میزان 1 درصد، احتمال تولید سفرهای درمانی بر اساسمدل همزمان 0/19 درصد افزایش مییابد. درحالیکه مدل مستقل کاهش 0/15 درصدی سفرهای درمانی را پیش بینی می کند که خارج از انتظار است.

کلیدواژه ها:

افراد معلول ، الگوی همراهی ، نوع فعالیت ، تصمیم همزمان ، الاستیسیته