بررسی و روند تحولات مقابر و یادمان ها از گذشته (دوره پهلوی) تا معاصر

فضاهای یادمانی در به وجود آوردن تکیه گاهی برای مردم به عنوان ابزاری مناسب برای بازتولید خاطره در آشفته بازارشهر، به ویژه کلانشهرها، نقشی بسیار مهمی دارند . یک اثر یادمانی قصدش این است که به این تل خاکی که توسط طبیعت جذب شده و محو می گردد تداوم دائم بدهد . این تحقیق نشان میدهد، در طراحی یادمان از هر نوع که باشد، ابتدایی ترین و اساسی ترین نکته، شناخت کامل ابعاد و جوانب موضوعی است که یادمان برای آن ایجاد می شود تا این مرحله کامل نشود، هرگز طرح نهایی قادر به بیان آنچه که مورد نظر است، نخواهد بود چرا که باید و اساس مراحل بعدی طراحی یادمان در فرایند شناخت قرار دارد بر اساس این تحقیق بهره گیری از شخصیت فرد، استفاده از طرح ساده، استفاده از مصالح بومی،استفاده از خطوط مورب، استفاده از نشانه ها و سمبل هایی از زندگانی شخص و بهره گیری خلاقانه از قوس ارتباط مطلوبی بین فرد و بیننده بوجود آورد . این تحقیق بر اساس روش تحلیل محتوی و گردآوری اطلاعات به صورت کتابخانه ای و بررسی نمونه های مورد نظر، الگوبرداری و تطبیق آنها با ایده های اصلی طرح به منظور رسیدن به ایده آل ترین حالت طراحی معماری که پایه فرم و عملکرد مجموعه است انجام شده است

کلیدواژه ها:

یادمان ، مقابر ، آرامگاه ، ارزشهای فرهنگی