تاثیر عوامل کالبدی معماری بر توسعه پایدار

امروزه حفظ محیط زیست، صرفه جویی در مصرف انرژی های فسیلی و توسعه پایدار، به مباحث بسیار مهم و رایج در سطح بین المللی تبدیل شده اند. به طوری که حفظ منابع انرژی، جلوگیری از آلوده کردن زمین و محیط زیست، کاهش میزان مصرف انرژی های فسیلی و هم زیستی با شرایط طبیعی و اقلیمی مبدل به یکی از مهمترین تدابیر در معماری و شهرسازی شده و معماران و شهرسازان را ملزم به رعایت اصول و قواعد خاصی در زمینه ساخت و ساز می کند. امروزه توجه به پایداری در ابعاد مختلف زندگی بر کسی پوشیده نیست. نکته قابل توجه چگونگی استفاده از این اصول است. از این رو شناخت دقیق اصول پایداری، درک قابلیت های آن به جهت کاربرد رو به افزایش آن در بخش ساختمان برای معماران ضروری به نظر می رسد.طراحی معماری به عنوان عنصر اصلی شکل دهنده به فضاهای سکونتی و شهری، به همراه عوامل مفید اقلیمی، نقش بسزایی در ایجاد آسایش در داخل بناها دارند. در این میان، معماری پایدار نیز با نگرش احترام برای اجتماع، حفظ محیط زیست، و صرفه جویی اقتصادی، در پی خلق چنین فضاهایی می باشد. این مقاله اصول پایداری به کار رفته گرفته شده در بخش ساختمان را همراه با راهکارهایش معرفی کرده و چگونگی به کارگیری آن ها را در معماری ایران بررسی می نماید.

کلیدواژه ها:

توسعه ، پایداری ، معماری پایدار ، طراحی پایدار