بررسی و اولویت بندی چالش های ساختاری و محیط اجرایی در سازمان های پروژه محور بر اساس روش سلسله مراتبی و روش تاپسیس فازی

در شرایط تحول و تغییرات سریع تکنولوژیک، فعالیت های اجرای سازمان ها باید از سرعت بیشتری برخوردار بوده تا امکان تطبیق و پیشروی در مقابل رقیبان فراهم شود. از اینرو فعالیت های پروژه ای که از سرعت عمل بیشتری برخوردارند اهمیت بسیار زیادی یافته و در نتیجه مدیریت موثر این پروژه ها بسیار حیاتی و کلی شده است. بررسی چالش های ساختاری و محیط اجرایی موجود در مدیریت پروژه های سازمان های مختلف موضوعی بسیار مهم شده است. در حقیقت اولویت بندی چالش های ساختاری و محیط اجرایی در سازمان های پروژه محور یک خلا تحقیقاتی و نیاز میدانی است که محقق در این مقاله در پی پوشش آن است. بر این اساس؛ مقاله حاضر به اولویت بندی چالش های ساختاری و محیط اجرایی در سازمان های پروژه محور بر اساس روش سلسله مراتبی و تاپسیس فازی با در نظر گرفتن معاونت فنی و عمرانی شیراز به عنوان مطالعه موردی پرداخته است. نتایج تحلیل تاپسیس فازی نشان داد که چالش های ساختاری استراتژیک (S) دارای اولویت بالاتری هستند و چالش های محیطی (E) و چالش های ساختاری عملیاتی (O) به ترتیب در اولویت های بعدی قرار می گیرند. نتایج این رتبه بندی نشان دهنده اهمیت قابل توجه زیر معیارهای مشخص شده در دسته چالش های ساختاری استراتژیک در تضعیف عملکرد سازمانی معاونت فنی عمرانی شهرداری شیراز هستند و اعمال اصلاحات ساختاری در این حوزه (مانند تزریق انگیزه به کارکنان ازسوی مدیران سطح ارشد، ایجاد وحدت در تصمیم گیری در خصوص مدیریت پروژه ها و هدایت سازمان) با هدف کاهش اثر این چالش ها جهت افزایش بهروه وری و بهبود سازمانی معاونت فنی و عمرانی شهرداری شیراز دارای اولویت بیشتری است.

کلیدواژه ها:

اولویت بندی ، چالش های ساختاری ، ، سازمان پروژه محور ، روش سلسله مراتبی ، روش تاپسیس فازی