القاء خشم در میمون رزوس با استفاده از امواج ELF در فرکانس 30 هرتز

سال انتشار: 1398
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 798

نسخه کامل این مقاله ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

NBCOCMED02_001

تاریخ نمایه سازی: 6 اردیبهشت 1399

چکیده مقاله:

مقدمه: استفاده از امواج الکترومغناطیس به منظور القاء رفتار خاص در مدلهای حیوانی یک روش مناسب برای ایجاد مدلیگذرا ولی کارآمد می باشد برای اینکار بایستی ابتدا فرکانس فعالیت سلولهای بخشی از مغز که این رفتار در آنجا تولید میشود را شناخت و با استفاده از امواجی در همان فرکانس فعالیت سلول های عصبی آن بخش از مغز را دچار اختلال کرد. ازاین تحقیق، ایجاد مدل خشم در میمون رزوس با استفاده از امواج با فرکانس 30 هرتز (امواج بیداری) در میمون در حالاستراحت بود. مواد و روشها: دو میمون رزوس با وزن 3/5 و 5 کیلوگرم که در شرایط طبیعی نگهداری می شدند به مدت 30 روز و هر روز 3 ساعت در معرض امواج ELF با فرکانس 30 هرتز و میدان 0/04 تسلا قرار گرفتند در ابتدای آزمایش از حیوانات نمونه خونی تهیه شد و تست حافظه بینائی برای آنها انجام شد پس از 30 روز مجددا از حیوانات تست حافظه بینائی انجام شد و نمونه خونی هم تهیه شد همچنین میزان خشم حیوانات با شمار تعداد رفتارهای خشمگینانه و کوبیدن بدن به دیواره قفس بررسی شد میزان هورمونهای کورتیزول و ملاتونین در این حیوانات اندازه گیری شد.نتایج: زمان تست حافظه بینائی 0/2±5 ثانیه در ابتدای آزمایش بود همچنین، میزان هورمون کورتیزول 4/5±43 میکروگرم/میلی لیتر و ملاتونین 1/3±32 پیکوگرم/میلی لیتر در ابتدای آزمایش بود حیوانات هیچ رفتار خشمگینانه ای در ابتدا ازخود نشان نمیدادند در پایان آزمایشها تست حافظه 0/34±17 ثانیه و هورمونهای کورتیزول 11/2±121 میکروگرم/میلی لیتر و ملاتونین 0/12±16/5 پیکوگرم/میلی لیتر بود تعداد دفعات کوبیدن بدن به دیواره قفس 0/5±9/7 در ساعت بود لازم به توضیح است که یک ماه پس از ختم آزمایش تمامی این معیار ها به میزان قبل از آزمایش برگشت کردند.بحث و نتیجه گیری: به نظر می رسد که در معرض تابش امواج الکترومغناطیسی قرار گرفتن با فرکانس 30 هرتز و به مدتطولانی باعث بروز رفتار ای خشمگینانه می شود که با تغییرات در سطح هورمونهای استرسی و نیز ملاتونین همراه است.همچنین، در این آزمایش حافظه بینائی میمونها تخریب شده بود.

نویسندگان

هدایت صحرایی

دانشگاه علوم پزشکی بقیه الله، مرکز تحقیقات علوم اعصاب