بررسی اثربخشی شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی بر خویشتن پذیری دانش آموزان پسر مقطع متوسطه دوم شهر بردسکن

هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی بر خویشتن پذیریدانش آموزان انجام شد. روش: این پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری این پژوهش شامل تمامی دانش آموزان پسر مقطع متوسطه دوم شهر بردسکندر سال تحصیلی 98 - 1397 به تعداد 1204 نفر بود که تعداد 30 نفر از این افراد با استفاده از روشنمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند.جهت اندازه گیری متغیر از پرسشنامه پذیرش بی قید و شرط خود چمبرلین و هاگا (2001) استفاده گردید.پس از اجرای پیش آزمون در هر دو گروه، مداخله درمانی (شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی) طی 8جلسه 2 ساعته بر روی گروه آزمایش اجرا گردید. پس از پایان دوره گروه درمانی نیز، از هردو گروه پس آزمون گرفته شد. برای تحلیل داده ها از روش تحلیل کواریانس یک متغیره (آنکروا) استفادهشد. نتیجه: نتایج پژوهش نشان داد که شناخت درمانی گروهی مبتنی بر ذهن آگاهی به طور معناداری برخویشتن پذیری نامشروط دانش آموزان پسر موثر بوده است.

کلیدواژه ها:

شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی ، خوششتن پذیری