پژوهشی تطبیقی پیرامون علم به خود در اندیشه جان سرل و ابن سینا
سال انتشار: 1399
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 459
فایل این مقاله در 20 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_APMN-24-63_004
تاریخ نمایه سازی: 7 اردیبهشت 1399
چکیده مقاله:
همواره امکان تجربه از نفس و خویشتن خویش با اثبات وجود خود پیوندی وثیق داشته است. فیلسوفانی چون هیوم از تجربه ناپذیر بودن خود به انکار وجود نفس پل زده اند. بنابه نظریه خود صوری سرل، وی به رغم انکار تجربه از خود ، نوعی خود صوری و زبانی را لازمه معناداری برخی تبیین های فلسفی دانسته است. ابن سینا نیز علاوه بر اینکه تجربه از خود را بدیهی و کسب ناپذیر و بالفعل می انگارد و از آن به عنوان اصلی محکم در مهم ترین برهان های اثبات تجرد نفس بهره می برد، اما می پذیرد که تنها مستبصرین توان درک آن را دارند. داشتن تجربه از خود و نیز مفهوم من در اندیشه سرل همچنان چالش برانگیز و لاینحل باقی مانده است. ابن سینا نیز برهان های زبان بنیادی را در تایید تحقق تجربه از خود آورده که قدر مشترک میان اندیشه او و سرل است و می تواند او را در گفتمان فلسفه معاصر حاضر کند. در این مقاله کوشیده ایم میان بیان های ایجابی و سلبی شیخ در باب تجربه پذیری خود سازگاری ایجاد کنیم. سوال پایه این پژوهش برقراری گفت وگو میان دو فیلسوفی است که به رغم تفاوت های مبنایی، مسائل مشترکی در حوزه تفکر فلسفی دارند.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
حسین اسعدی
دانشجوی دکتری فلسفه دانشگاه فردوسی مشهد، خراسان رضوی، ایران
سید مرتضی حسینی شاهرودی
استاد گروه فلسفه و حکمت اسلامی دانشگاه فردوسی مشهد، خراسان رضوی، ایران
علی حقی
دانشیار فلسفه دانشگاه فردوسی مشهد، خراسان رضوی، ایران
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :