ارزیابی عملکرد عملیات احیاء پوشش گیاهی در ترسیب کربن خاک مراتع حوضه حسین آباد، خراسان جنوبی

یکی از مهم ترین کارکردهای اکولوژیکی مراتع بویژه مراتع تخریب یافته پتانسیل بالای ترسیب کربن به عنوان مهم ترین گاز گلخانه ای می باشد احیاء مراتع تخریب شده مناطق خشک ایران اهمیت ویژه ای در حفظ تعادل چرخه کربن دارد. لذا تحقیق حاضر با هدف بررسی تاثیر اجرای عملیات احیای پوشش گیاهان مرتعی بر میزان ترسیب کربن خاک در منطقه سربیشه استان خراسان جنوبی انجام گرفت برای این منظور فعالیت های احیایی بوته کاری، احداث هلالی آبگیر و بذرکاری و بذرپاشی و مناطق شاهد مشخص و انتخاب گردید. جهت اندازه گیری پوشش گیاهی درون منطقه معرف هر فعالیت احیایی و منطقه شاهد، 3 ترانسکت 200 متری به فاصله 30 متر از یکدیگر به شکل تصادفی-سیستماتیک مستقر گردید. سپس تعداد 10 پلات 3 متر مربعی در طول هر ترانسکت مستقر شدت بر اساس نتایج تحقیق میزان جذب کربن در مراتع منطقه مورد مطالعه 6460/83 تن میانگین 20/49 تن در هکتار برآورد گردید. مقایسه میانگین نشان داد که بیشترین مقدار کربن آلی تحت عملیات احیایی بوته کاری و کمترین مقدار آن در سایت شاهد، تحت فعالیت احیایی بذرکاری و بذرپاشی است نتایج تجزیه واریانس اثر سایت و نوع فعالیت احیایی بر میزان کربن آلی نشان داد که بین فعالیت های احیایی، از نظر کربن ترسیب یافته اختلاف معنی داری وجود دارد همچنین ترسیب کربن فعالیت احیایی بوته کاری، بطور معنی داری موفبیت بیشتری در ارتقای شاخص های اکولوژیکی در مقایسه با مناطق شاهد داشته است.

کلیدواژه ها:

کربن آلی ، ترسیب کربن ، عملیات احیایی ، مراتع دشت حسین آباد