توسعه مدل عشق به برندهای ورزشی درمیان مصرف کنندگان ایرانی با استفاده از تحلیل های کیفی و کمی

هدف از انجام پژوهش حاضر، توسعه و آزمون چارچوبی برای شناسایی ابعاد سنجش عشق به برندهای ورزشی، شناسایی متغیرهای موثر در ابعاد عشق به برندهای ورزشی و شناسایی متغیرهای تاثیرپذیر از ابعاد عشق به برندهای ورزشی درمیان مصرف کنندگان ایرانی بود. در این پژوهش، از روش های پژوهش آمیخته استفاده شد. برای توسعه چارچوب عشق به برندهای ورزشی، از روش کیفی ازنوع نظریه داده بنیاد، ابزار مصاحبه و تکنیک تحلیل تم استفاده شده است. سپس، برای آزمون مدل روش کمی با استفاده از پرسش نامه استخراج شده از داده های کیفی و روش تحلیل عامل تاییدی به کار برده شد. نتایج حاصل از تحلیل کیفی نشان داد که ساختار عشق به برندهای ورزشی درمیان مصرف کنندگان ایرانی، به واسطه 14 بعد (اعتماد، ابراز علاقه، ادراک های عملکردی، آرزو و رویا، جذابیت، خاطره ها و لحظه ها، خودسازگاری، رضایت، زیبایی، صمیمیت، لذت، مدت زمان رابطه، منحصربه فرد بودن و وابستگی) سنجیده می شود. هویت برند، اعتماد به برند و تصویر برند به عنوان پیشایندهای عشق به برندهای ورزشی و تعهد به برند، وفاداری به برند، تبلیغات شفاهی و میل به پرداخت اضافه بها، به عنوان پیامدهای عشق به برندهای ورزشی شناخته شده اند. همچنین، نتایج حاصل از تحلیل کمی بیانگر رابطه قوی بین پیشایندهای عشق به برندهای ورزشی، ابعاد آن و پیامدهایش بود. لذا می توان نتیجه گیری کرد که عشق به برند در نمونه آماری حاضر بیشتر در خصوص ادراکات عملکردی این محصولات مستتر است و همچنین رضایت از برند در این نوع محصولات بیشترین میزان تاثیر را بر ایجاد عشق به برند دارد که خود از توجه به گزینه هایی چون کیفیت محصولات، خدمات پس از فروش و آموزش مناسب کارکنان ایجاد می گردد.

کلیدواژه ها:

عشق به برند ، هویت برند ، اعتماد به برند ، تصویر برند ، برندهای ورزشی