مدیریت شهری و تاثیر بر بهسازی بافت فرسوده

بخش قابل توجهی از بافت های قدیمی در عصر مدرن گرایی مورد بی توجهی قرار گرفته و به بافت های فرسوده و ناکارآمد شهری تبدیل شده اند که در صورت عدم اتخاذ سیاست ها و تدابیر جدی و سریع مدیریتی در بهسازی و نوسازی آنها توسعه پایدار شهری را غیر ممکن خواهد ساخت. هدف از انجام این تحقیق شناخت وضع موجود بافت فرسوده محله اتابک شهر تهران و بررسی میزان رضایت مندی ساکنان از این بافت ها می باشد. نگرش و روش حاکم بر این تحقیق توصیفی – تحلیلی بوده و از طریق مطالعات کتابخانه ای اقدام به جمع آوری مستندات شده، نتایج تحقیق نشان می دهد که بین میزان رضایت ساکنین از زیر ساخت ها و تسهیلات ضریب همبستگی عددی تقریبی 454/0- می باشد که نشانگر ارتباط معکوس بین دو فاکتور مورد مطالعه است. از طرف دیگر بین میزان رضایت از زیرساخت ها و میزان درآمد رابطه معکوس وجود دارد و ضریب همبستگی عددی تقریب 0/372- منفی بودن این رابطه را نشان می دهد. زیرا هر چه افراد دارای توانایی مالی بیشتر باشند خواهان رفاه بیشتر نیز خواهند بود. از طرف دیگر بین میزان رضایت از زیرساختها و نحوه عملکرد مدیران در ارائه خدمات شهری ارتباط مستقیم وجود دارد .

کلیدواژه ها:

بافت فرسوده ، بهسازی ، محله اتابک (شهر تهران) ، رویکرد نوسازی