ارزیابی و پهنه بندی آسیب پذیری لرزه ای بافت فرسوده مرکزی شهر سنندج، با ملاحظات پدافند غیر عامل، با استفاده از مدل IHWP و GIS

باتوجه به رشد جهانی شتابزده در جمعیت شهرنشینی و تمرکز امکانات و زیرساختها در شهرها، درصورت وقوع زلزله، آسیب پذیری شهر بسیار گسترده بوده و جان و مال افراد زیادی را تهدید خواهد کرد. بنابراین، ارائه راه حلهای منطقی جهت برنامه ریزی صحیح و اعمال اصول پدافند غیر عامل می تواند روشی کارآمد جهت تامین امنیت شهروندان در سطوح پیشگیری، مقابله و اقدامات پس از بحران باشد. این پژوهش با استفاده از روش های اسنادی،توصیفی و تحلیلی در بافت فرسوده شهر سنندج انجام شده است. جهت دستیابی به اهداف پژوهش، ابتدا با بهره گیری از مطالعات کتابخانه ای، شاخص های پدافند غیرعامل جهت بررسی آسیب پذیری بافت شهری در برابر زلزله استخراج گردید.سپس با بهره گیری از تکنیک دلفی و نظریات کارشناسان، سطح اهمیت شاخص های موثر بر میزان آسیب پذیری مشخص شدند. در ادامه، وزن هر یک از شاخص ها بااستفاده از مدلIHWP که ترکیبی از منطق فازی و تحلیل سلسله مراتبی است، محاسبه شده است. در مرحله پایانی، با توجه به بررسی های صورت گرفته؛ سطح آسیب پذیری بافت فوق به لحاظ پدافند غیر عامل محاسبه و مطابق آن در نرم افزار سیستم اطلاعات جغرافیایی، نقشه آسیب پذیری آن موردبررسی قرار گرفته است. نتایج نشان می دهد با حرکت از بدنه محلات به عمق، بر میزان آسیب پذیری بناها افزوده شده است. نتایج همچنین نشان میدهد که80/26% از ساختمانها دارای بیشترین میزان آسیب پذیری، 6/36% آسیب پذیری زیاد، 03/23% از آسیب پذیری متوسط، 06/9% از آسیب پذیری کم و 36/4% از کمترین میزان آسیب پذیری برخوردار بوده اند.

کلیدواژه ها:

آسیب پذیری ، زلزله ، IHWP ، پدافند غیر عامل ، بافت فرسوده شهر سنندج