اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر سخترویی روانشناختی و کیفیت زندگی مادران دارای کودکان 5تا 10 ساله مبتلا به طیف اتیسم

هدف از انجام پژوهش حاضر بررسی اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر سخترویی روانشناختی و کیفیت زندگی مادران دارای کودکان 5 تا 10 ساله مبتلا به طیف اتیسم بوده است. روش پژوهش از نوع نیمه آزمایشی و طرح مورد استفاده از نوع پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری این پژوهش شامل 30 نفر از مادران دارای کودکان 5 تا 10 ساله طیف اتیسم مرکز مهریار و آموزش و پرورش استثنایی شهرستان اراک در سال 1398 بودند. ابزار پژوهش برای جمع آوری داده ها، پرسشنامه سخترویی )آزمون زمینه یابی دیدگاه های شخصی( و پرسشنامه خلاصه شده کیفیت زندگی WHO بوده است. سپس از این جامعه با روش نمونه گیری در دسترس به تعداد 30 نفر انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل قرار داده شدند؛ آزمودنی های گروه آزمایش به مدت 8 هفته، هر هفته در یک جلسه درمان 90 دقیقه ای درمان مبتنی بر تعهد و پذیرش را دریافت نموده اند و گروه کنترل مداخله خاصی را دریافت ننمودند. یافته ها نشان داد نمرات سخت رویی روانشناختی و کیفیت زندگی در پس آزمون نسبت به پیش آزمون در گروه آزمایش افزایش پیدا کرده است. بنابراین درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد (ACT) بر سخت رویی روانشناختی و کیفیت زندگی مادران دارای کودکان 5 تا 10 ساله مبتلا به طیف اتیسم تاثیر دارد.

کلیدواژه ها:

درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد ، سخترویی روانشناختی ، کیفیت زندگی ، مادران دارای کودکان طیف اتیسم.