ارزیابی ریسک های زیست محیطی خط لوله گاز در خشکی به روش FMEA (در مرحله بهره برداری)

انتقال حامل های انرژی از طریق خطوط لوله یکی از اقتصادی ترین روش های انتقال گاز طبیعی، نفت و فرآورده های نفتی می باشد. انجام مطالعات ارزیابی ریسک محیط زیستی گامی در جهت شناسایی، تجزیه و تحلیل و طبقه بندی عوامل مولد خطر و در نتیجه کاهش احتمال وقوع پیامدهای نامطلوب و کنترل خطرات بالقوه این گونه طرح ها در راستای حفاظت از محیط زیست است. یکی از ابزارهای مدیریت محیط زیست، ارزیابی ریسک های زیست محیطی است. در این مطالعه روش FMEA برای ارزیابی ریسک های زیست محیطی مورد استفاده قرار گرفت. در این روش از حاصلضرب احتمال وقوع، شدت پیامد و نیز قابلیت تشخیص یک خطر درجه و سطح ریسک بدست می آید. بر اساس نتایج حاصله بالاترین سطح و درجه ریسک زیست محیطی در خطوط لوله انتقال گاز عبارتست از: آلودگی حاصل از بهره برداری نادرست با درجه و سطح ریسک 64 ، آلودگی ایجاد شده توسط نشت حاصل از خوردگی و نقص در جوشکاری و نیز آلودگی حاصل از خرابکاری و عوامل ثالث با درجه و سطح ریسک 48 . لذا با تمهیدات کنترلی، اصلاحی و مدیریتی میتوان جهت کنترل، حذف و کاهش اثرات و پیامدهای منفی زیست محیطی در خطوط انتقال گاز اقدام نمود

کلیدواژه ها:

ارزیابی ریسک ، زیست محیطی ، روش FMEA ، خط لوله گاز