پایش تغییرات ترکیب گونه ای در اطراف زیستگاه های مصنوعی احداث شده در سواحل استان خوزستان،(92-1391)

این مطالعه چهارمین مطالعه پایشی پس از استقرار سازه های مصنوعی در سالهای 1382 و 1383 در سواحل خوزستان منطقه بحرکان است. هدف این فاز مطالعه بررسی ترکیب گونه های جانوری در منطقه سازه ها و اطراف آن بوده و بررسی روند تغییرات ماهیت زیستی و غیر زیستی این منطقه در مقایسه با اطلاعات گذشته و سوابق پیش از استقرار سازه ها بوده است.این فاز مطالعه بطور پیوسته با مطالعه سال گذشته، در سال 92-1391 به اجرا در آمده است و شامل بخشهای فیزیک شیمیایی و کیفیت آب، پلانکتون شناسی، بنتوزشناسی و موجودات ساکن بدنه سازه ها (چسبنده و متحرک) و ماهی شناسی بوده است. مسلما پس از گذشت یک دهه از استقرار و پایش صخره های مصنوعی در سواحل خوزستان و با نتایج حاصله از مطالعات پی در پی پیرامون تحولات فون جانوری و تغییرات ترکیب گونه ای، تنوع و حضور و پراکندگی گونه های آبزیان در منطقه مورد نظر، میتوان با صراحت عنوان داشت که منطقه سازه های مصنوعی توانسته است زیستگاهی جدید بهمراه فضایی مناسب برای بخش با ارزشی از موجودات، فون بنتیک و جانوران و گیاهان وابسته به تکیه گاه و همچنین آبزیان نیازمند به پناهگاه امن برای گریز از شکارچی، یافتن مکانهای تخم ریزی و نوزادپروری را فراهم آورد و تنوع منابع زیستی نسبت به سالهای پیش افزایش یافته است. طبق نتایج مطالعات پایشی ایستگاههای مورد مطالعه که سازه های استقرار یافته در منطقه میباشند هیچگونه اختلاف معنی داری بین جوامع جانوری مختلف چه پلانکتونی و چه بنتیک و وابسته به بستر، مشاهده نشده که حاکی از یکپاچگی منطقه و یکسان بودن شرایط حاکم اکولوژیک در منطقه سازه های مصنوعی است. جوامع جانوری در تمامی بخشهای مختلف، نسبت به گذشته تنوع بیشتری را نشان داده اند. در مقایسه با پهنه های گلی سواحل خوزستان، اکوسیستمی جدید با گونه ها یی جدید در منطقه ایجاد شده که بخش عظیمی از این جوامع پیش از این در گزارشات منطقهحضور نداشته اند و با حضور و تراکم بالایی از گروههای سخت پوستان خصوصا میگوها با ارزش غذایی بالا می توان نتیجه گرفت که سازه ها سبب بهبود ارزش اکولوژی بستر و محیط زیست منطقه ساحلی خوزستان شده اند.