ردیابی نژادهای مقاوم ‭Uncinula necator ‬عامل بیماری سفیدک سطحی انگور به برخی قارچ کش های‭DMI ‬در استان خراسان رضوی

در این تحقیق مقاومت ‮‭37‬ جدایه تک کنیدی شده ‭(Single-conidial chain) ‬قارچ عامل بیماری سفیدک سطحی انگور‭Erysiphe necator ‬نسبت به قارچکشهای پنکونازول، هگزاکونازول و مخلوط آزوکسی استروبین + دیفنکونازول که در ایران به ثبت رسیده و برای کنترل بیماری ناشی از عوامل مولد سفیدک سطحی به کار میروند، ارزیابی شدند. این جدایه ها از موستانهای سه ناحیه عمده انگورکاری استان شامل نه شهرستان در طی سال ‮‭1388‬ در دو مرحله زمانی 1) از اوایل خرداد ماه تا تیرماه و 2) از اواخر مرداد و اوایل مهر ماه جمع آوری شدند. ارزیابی مقاومت این گونه قارچی به قارچ کش های فوق براساس پنج غلظت هر کدام از قارچ کش ها (هگزاکونازول در غلظت های ‮‭300‬ ،‮‭30‬، ،‮‭0/3 3‬ ، 0) و ( پنکونازول در غلظت های،‮‭5 125‬/،‮‭25 12‬/،‮‭0/125 1‬ ، 0) و( ارتیوا در غلظتهای ‮‭70‬،‮‭7 700‬، ، ‮‭0/7‬ و0 ) پی پی ام، با روش زیست سنجی دیسک های برگی ‭(Leaf Disk Bioassay) ‬انجام گرفت. بروز مقاومت بر اساس مقادیر ‭EC‬‮‭50‬ بدست آمده از برازش منحنی های لگاریتم لجستیک دز- پاسخ ارزیابی شد. نتایج بدست آمده نشان داد بیشترین میزان ‭EC‬‮‭50‬ (بیشترین مقاومت) در بین جدایه ها نسبت به پنکونازول، هگزاکونازول و ارتیوا به ترتیب مربوط به شهرستان های درگز (‮‭0/ 932‬ میلی گرم در لیتر)، قوچان (‮‭3/15‬ میلی گرم در لیتر) و مشهد (‮‭0/622‬ میلی گرم در لیتر) بود. در مورد هگزاکونازول و ارتیوا مقادیر ‭EC‬‮‭50‬ جدایه های به دست آمده از مرحله اول جمع آوری بیشتر از مرحله دوم آن و در مورد پنکونازول مقادیر ‭EC‬‮‭50‬ جدایه های به دست آمده از مرحله اول جمع آوری کمتر از مرحله دوم آن بود، همچنین مقاومت تقاطعی معنی داری (‮‭05.0‬ ‭P) ‬بین این قارچکشها در بین کل جدایه ها وجود نداشت. واژه های کلیدی: سفیدک سطحی، مو، انگور، قارچکش، مقاومت،‭DMI ‬و ‭Uncinula necator