اثر ارتفاع برمدل تشابهی منحنی عمق- مدت بارشدر شرق استان تهران

طراحی یک شبکه بارانسنجی به نحوی که در هزینه تاسیساتصرفه جویی گردد و عدم اطمینان دراندازهگیریها به حداقل مقدار ممکن برسد نیاز به ایجاد یک رابطه صحیح بین ایستگاههای سینوپتیک را ایجاب میکند از سوی دیگر، آگاهی از میزان شدت بارش در مناطقی که فرسایش و رسوب مشکل اساسی آن می باشد، الزامی به نظر میرسد. از جمله راهکارهای موجود، افزایش ایستگاههای باراننگار میباشد که هزینه زیادی دارد از سوی دیگر، استفاده از مدلهای شبیهسازی و برآورد شدت بارش در ایستگاههای بارانسنجی میباشد. در این پژوهش رگبارهای 8 ایستگاه ثبات وزارت نیرو شرق استان تهران، که دارای تاریخ مشترک ( 863 بارش) بودند استخراج شدهاند. در هر آزمون یک ایستگاه به عنوان ایستگاه شاهد انتخاب و با نادیده گرفتن مقادیر بارش سایر ایستگاهها، رگبارهای آنها از روی ایستگاه شاهد بازسازی و با مقادیر مشاهداتی قایسه شد. سپس منحنی شدت بارندگی بازسازی شده و مشاهداتی بی بعد شده، ودرصد بارش در سه چارک زمانی و مساحت زیر هر منحنی به دست آمد.در نهایت با تعیین درصدخطا ی آنها، میزان درصد فراوانی خطای پیش بینی حجم بارش و سه چارک برای هر دو منحنی به دست آمد. برای تعیین حساسیت مدل،از شاخص فاصله با ارزیابی آماری درصد ضریب تغییرات استفاده شد. نتایج این بررسی نشان می دهد که با استفاده از این مدل در استان تهران: الف) در سه چارک زمانی و حجم بارش، بیشترین درصد فراوانی، دارای خطای پیش بینی کمتر از 10 درصد بود.ب) همچنین این روش با خطای کمتر از 10 و تا ارتفاع 1800 متری قابل استفاده است.

کلیدواژه ها:

مدل تشابهی ، منحنی عمق- مدت ، بارش ، گرافبازسازیومشاهداتی ، فاصله ، باراننگارثبات ، خطا