ارزیابی اولیه تحمل به شوری در جمعیت بومی بادام ‭(Prunus dulcis Mill.) ‬منطقه آذربایجان

شوری از مشکلات قدیمی و روبه گسترش فراروی تولید انواع محصولات باغی در ایران و بسیاری از نقاط جهان به شمار می رود. تحقیق حاضر به منظور درک بخشی از اثرات فیزیولوژیکی این استرس در گونه بادام ‭(Prunus amygdalus) ‬و دستیابی به ژنوتیپ های امیدبخش متحمل طراحی و اجرا گردید. بدین منظور ابتدا مناطق بادام خیز و در عین حال با شوری خاک بالاتر از 4 ‭dS/m (‬در ناحیه ریشه های جاذب) شناسایی شد و از درختان به ظاهر سالم بذری این مناطق اقدام به بذرگیری گردید. برابر روش پیش بینی شده، پس از رویش بذور و رسیدن به مرحله ‮‭20- 15‬ برگی تیمار شوری ‮‭25‬ میلی مول بر لیتر روی ‮‭242‬ اصله از آنها اجرا گردید. ‮‭100‬ اصله نیز به جمعیت شاهد اختصاص داده شد. نتایج حاصل از آزمون ‭T ‬بین گروه های تیمار و شاهد نشان داد که محتوای کلروفیل، مقدار نسبی آب و تعداد روزنه های باز برگ دانهال های تیمار به طور معنی دار کاهش می یابد (‮‭01.0‬ ‭p). ‬با این حال سطح شوری بکار رفته روی دما و وزن مخصوص برگ این دانهال ها تاثیر معنی دار نداشت. در این تحقیق علاوه بر کسب اطمینان از کارآمدی روش مورد استفاده، 5 ژنوتیپ برتر نیز شناسایی و گزینش گردیدند. در نظر است فاز دوم پروژه پیشنهاد و طی آن بررسی صفات بیوشیمیایی تکمیلی برای حصول اطمینان بالا از کارایی ژنوتیپ های گزینش شده به انجام رسد. کلمات کلیدی: بادام، تحمل شوری، صفات مورفوفیزیولوژیکی