بررسی میزان سمیت متیل ترشیری بوتیل اتر بر روی دافنی ماگنا با استفاده از آزمون زیستی

در این پروژه، سمیت میتل ترشیری بوتیل اتر (MTBE) بر روی کراستاسه دافنی ماگنا ( کلادوسرا ) ، با آزمایش هایی در آزمایشگاه مرکزی اداره آب و فاضلاب , براساس روش های استاندارد 23 و OECD 202 و ISO 6341انجام پذیرفت . MTBE گرم در 740 و دانسیته %100 از شرکت مرک آلمان و با درجه خلوص لیتر استفاده شد . دافنی ماگنا نیز از مرکز تحقیقات شیلات گیلان ( انزلی ) تهیه گردیده، سپس با استفاده از روشهای استاندارد بهداشت عمومی امریکا وسازمان حفاظت محیط زیست ایالات متحده کشت و تکثیر شدند و دردو مرحله آزمایش مورد استفاده قرار گرفتند . در شروع کار، آزمایش اولیه برای تعیین میزان حساسیت دافنی ماگنا نسبت به MTBE در زمان 24 ساعت انجام شد، سپس آزمایشهای اصلی و نهایی، با محلولهای ساخته شده حاوی MTBE فراکسیونهای سازگارآبی (WASs )در زمان های 24 و 48 ساعت صورت گرفتند . ارزیابی های زیستی ساکن دردو مرحله آزمایش و با استفاده از نتایج خام بدست آمده انجام شده، نمودارهای مربوطه به روش آنالیز پروبیت رسم گردید . میزانهای 24 ساعت LC10 ، LC50 و LC90 با مقادیر 346 ، 646 و 941 میلی گرم در لیتر و در 48 ساعت به ترتیب با مقادیر 602 ، 361 و 841 میلی گرم در لیتر محاسبه گردید . محدوده غلظت مجاز برای MTBE نیزدر دو مرحله آزمایش برای این موجود به ترتیب برابر با 64/6 و 60/2 mg/ Lتعیین گردید . نتایج نشان داد که دافنی ماگنا برای ردیابی سمیت MTBE در آبهای سطحی و زیر زمینی و ... می تواند مورد استفاده قرار گیرد . همچنین مشخص گردید که این کراستاسه از مقاومت بالایی در مقابل آلودگی های ناشی از فراکسیون های محلول آبی MTBE برخوردار است . در نهایت، پس از 24 و 48 ساعت در معرض قرارگیری اختلاف معنی داری در فعالیت و مرگ و میر دافنی ماگنا وجود نداشت . بنابراین، MTBE پس از دوره 48 ساعته در معرض قرارگیری با این موجود طبق جدول استاندارد چک و اسلواکی به عنوان ماده ای با درجه سمیت کم تعیین می گردد .

کلیدواژه ها:

ارزیابی زیستی ، متیل ترشیری بوتیل اتر ، دافنی ماگنا ، آلودگی آب