نقش واسطه ای تاب آوری در رابطه بین افسردگی، اضطراب و عملکردحافظه فعال در دانشجویان

پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش واسطه ای تاب آوری در رابطه بین افسردگی، اضطراب و عملکرد حافظه فعال در دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی، واحد کرمانشاه در سال 1396 انجام شد، روش پژوهش از نظر هدف کاربردی و از نظر شیوه اجرا توصیفی و از نوع همبستگی بود، روش نمونه گیری به صورت تصادفی طبقه ای انجام شد و 377 نفر طبق جدول مورگان از دانشجویان دختر و پسر به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل آزمون سنجش ظرفیت حافظه ی فعال دانیمن و کارینتر (1980)، پرسشنامه ی افسردگی بک نسخه دوم (1996)، مقیاس اضطراب بک (1990) و مقیاس تاب آوری کونور و دیویدسون (1991) بود، داده های گردآوری شده با استفاده از نرم افزارهای SPSS و AMOS (ویراست 21) و به کارگیری روش تحلیل مدلیایی معادلات ساختاری آزمون شدند. روابط استاندارد مستقیم بین متغیرهای مدل پیشنهادی پژوهش نشان داد که به ترتیب روابط بین افسردگی با اضطراب، تاب آوری با عملکرد حافظه، افسردگی با تاب آوری، اضطراب با تاب آوری، اضطراب با عملکرد حافظه، افسردگی با عملکرد حافظه معنی دار بودند (p>0/05)، همچنین نتایج روش تحلیل بوت استراپ نشان داد نقش واسطه تاب آوری در رابطه بین عملکرد حافظه با اضطراب و افسردگی معنی دار است (p>0/05)، در نهایت می توان اضطراب، افسردگی و تاب آوری را به عنوان متغیرهای مؤثر و عامل در تعیین بخش قابل توجهی از واریانس عملکرد حافظه مورد بررسی قرار داد، لذا پیشنهاد می شود کارگاه هایی جهت تقویت تاب آوری و عملکرد حافظه فعال در دانشجویان برگزار گردد و مهارت های مقابله با استرس و راهبرد حل مسئله در آنها تقویت شود.

کلیدواژه ها:

عملکرد حافظه فعال ، افسردگی ، اضطراب ، تاب آوری