معناشناسی واژه «ماء» در قرآن کریم (با تکیه بر اصل چند معنایی)

معناشناسی واژه های قرآنی یکی از مهم ترین محورهای پژوهش های قرآنی جهت کشف و تبیین معنای دقیق آیات می باشد.بدون شک درک و دریافت معنای قرآن بدون توجه به واژگان و درک معانی مختلف آن ها در بافت متن ممکن نیست. با توجه بهچنین ضرورتی این پژوهش، با استفاده از روش توصیفی- تحلیلی و استخراج شواهد براساس نظریه معناشناسی و با تکیه بر شاخه ی چند معنایی، به استخراج وجوه معنایی واژه «ماء» پرداخته و با استناد به تفاسیر قرآنی موجود و برخی احادیث به این نتیجه رسیده است که این واژه در بافت موضوعی آیات شریفه، از طریق روابط همنشینی با واحد های دیگر در بستر آیات، ساختارچند معنایی یافته است و وجوه معنایی از قبیل «آب باران»، «طوفان و سیل سهمگین»، «بستر و حامل عرش الهی»، «نطفه و ماده اولیه خلقت انسان» و «پایه و عنصر حیاتی آفرینش» را به خود اختصاص داده است. این واژه 63 مرتبه در آیات قرآن به کار رفته است که 34 مرتبه آن به صورت نکره و 17 مرتبه آن به صورت معرفه بوده است و فقط به یک شکل مفرد به کار رفته است. این واژه گاه در بافت آیات همراه با همنشین هایی به کار می رود و انواع خاصی از آب قصد می شود ولی هیچ یک از معانی به دست آمده با هسته اولیه معنایی آن تفاوتی نداشت.

کلیدواژه ها:

قرآن کریم ، معناشناسی ، چند معنایی ، واژه «ماء»