بازتاب واژهی آب در ضرب المثل های عامیانه فارسی با محوریت آثار داستانی محمدعلی جمالزاده و سیمین دانشور

حرمت آب و نیاز انسان به آن در سراسر تاریخ و زندگی انسان نقش بسته است. شادمانی دسترسی به آب از دیرزمان، بخشیاز شادی ها و جشن های پرخاطره ایرانی بوده است. آب یکی از مهمترین عناصر و پدیده ها در زندگی بشر است که در تار و پودزندگی و افکار او رسوخ دارد. آب در فرهنگ و ادب ایرانی عنصری مقدس به شمار می رود. ضرب المثل ها به عنوان بخش مهمی ازادبیات شفاهی، بازگوکننده ی حکایت های پندآموز، افسانه ها و رویدادهای تاریخی هر قوم و گروهی هستند و بی شک جزئی ازشناسنامه زبانی و فرهنگی هرملتی که سینه به سینه انتقال یافته اند. یکی از گونه های آن ضرب المثل های عامیانه است که در ادبداستانی معاصر بازتاب فراوانی دارد. مثل های عامیانه همواره در ادبیات یکی از ارکان مهم زبان هستند و در میان تمام ملت ها وفرهنگ ها وجود داشته و بسیاری از مفاهیم را در قالب کلماتی موجزتر بیان نموده و باعث می شود که شنونده به عمق مسأله راهپیدا کند. در آثار داستانی محمدعلی جمالزاده و سیمین دانشور نیز مثلهای عامیانه ای در مورد آب وجود دارد. ضرب المثل هایمربوط به آب به خاطر روانی و آشنایی مخاطب در ذهن شنونده نقش می بندد. بنابراین پژوهش حاضر که به روش کتابخانه ای و برمبنای توصیف و تحلیل انجام شده، برآن است به بررسی بازتاب واژه ی آب در ضرب المثل های عامیانه فارسی با محوریت آثارداستانی محمدعلی جمالزاده و سیمین دانشور بپردازد. نتیجه ی این پژوهش نشان میدهد که آب نقش واژهای پرکاربرد را درادبیات داستانی بخصوص در آثار محمدعلی جمالزاده و سیمین دانشور دارد.

کلیدواژه ها:

فولکلور ، ضربالمثل عامیانه ، ادبیات داستانی ، آب ، محمدعلی جمال زاده ، سیمین دانشور