حدود دخالت دولت در کنترل مصرف آب

قاعده تسلیط، اصل 47 قانون اساسی، مواد 30 و 31 قانون مدنی و برخی دیگر از قوانین که اختیار افراد نسبت به مایملکخود را بیان کرده، این تلقی را نیز در ذهن افراد ایجاد کرده که نسبت به حقآبه خود، هرگونه تصرف و انتفاعی را دارد. این مسئلهبا معضل خشکسالی و کم آبی بخصوص در سال های اخیر سازگار نیست. با توجه به ق اعده ارجحیت منافع عمومی بر منافعخصوصی، ضرورت دارد تا در جهت تضمین مصرف بهینه آب و حفظ آن برای نسل های آینده، دولت با استفاده از امتیازات قدرتعمومی در حوزه خصوصی دخالت کرده و در کنترل مصرف آب نقش ایفا کند. اما سؤال این است که در ایران دولت تا چه حد درکنترل مصرف آب نقش دارد؟ اسناد متعددی از جمله قانون اساسی (اصول 44 و 50)، قانون آب و نحوه ملی شدن آن، قانونحفظ و حراست از منابع آب های زیرزمینی کشور، قانون توزیع عادلانه آب، و بسیاری از اصول حقوقی از جمله اصل اقتدار دولت،منفعت عمومی، امنیت عمومی، توسعه پایدار، برابر در مقابل خدمات عمومی و امثال آن بتدریج زمینه دخالت دولت را در بسیاریاز ابعاد آب فراهم کرده است.

کلیدواژه ها:

آب ، حق بر آب ، دولت ، امتیاز قدرت عمومی