مدیریت و کنترل پیچیدگی در پروژه ها با استفاده از یک رویکرد یکپارچه

هدف این مقاله ارائه یک مدل اندازه گیری پیچیدگی پروژه و تمرکز بر کاربردهای آن جهت ارائه استراتژی های مدیریت پیچیدگی با استفاده از تکنیک های تصمیم گیری چندمعیاره گروهی و سیستم های استنتاج فازی است. بر همین اساس با توجه به مدل اندازه گیری ارائه شده، پیچیدگی پروژه های جدید را می توان اندازه گیری نمود و مهم ترین محرکهای پیچیدگی در آن پروژه را نیز تشخیص داد. علاوه بر این، یک فرآیند و چارچوب سه مرحله ای جهت اتخاذ استراتژی های مدیریت پیچیدگی در مطالعه موردی بررسی شده، ارائه شده است. یافته ها حاکی از این هستند که محرک های سطوح سازمان و محیط منشاء های مهم تری نسبت به محرک های سطح پروژه می باشند.

کلیدواژه ها:

مدیریت پیچیدگی پروژه ها ، فازی تاپسیس ، سیستم استنتاج فازی ، تصمیم گیری گروهی ، سیستم های پشتیبان تصمیم