بازآفرینی فضاهای ناکارآمد شهری با تاکید بر پل های شهر تهران

از جمله اهداف اصلی پروژه های محرک توسعه دستیابی به باز افرینی شهری است .رویکردی که به عنوان یک استراتژی جامع برای ایجاد تغییر در یک مکان با نشانه های زوال به کار می رود.تحقیق حاضر با تدوین شاخص های تحرک و توسعه بافت های شهری ازمتون نظری و تجارب عملی به تحلیل نقش این پروژها در سطح شهر تهران می پردازد.سیستم پویای شهر پیوسته در حال تغییر و تحول است ودر این میان با گذشت زمان مشکلاتی مانند فقر وبی سازمانی والودگی های محیطی و... چهره برخی نقاط شهر را دگرگون ساخته و رنگ وبویی متفاوت از گذشته که نشانه هایی از افول و زوال را در بر دارد بر انها می نشاند. مساله ای که امروزه با ان روبه رو هستیم شناسایی اینگونه بافتهای شهری است که از چرخه متصل باشهر خارج و تبدیل به بافتهای نا کار امد شده اند.روش تحقیق مورد استفاده در این پژوهش توصیفی –تحلیلی است .ضمن انکه تلاش میگردد از طریق مطالعه اسناد ارائه شده از سوی ارگانهای مسئول ومنابع کتابخانه ایی و جستوجوی اینترنتی و مصاحبه با مسئولین اشنا با موضوع تحقیق مطالب لازم گرداوری شده وسپس با نگاهی کارشناسانه به بررسی انها پرداخته شود و در نهایت با استفاده از اصول شاخص سازی شاخص هایی برای شناخت بافتهای نا کارامد تدوین گردد. نتیجه انکه در کشور ایران بافتهای نا کار امد در دو دسته بافتهای فرسوده و سکونتگاه های غیر رسمی بررسی شده که برای هر یک شناسه هایی تعیین گردیده که شاید در برخی موارد جامع نبوده ونیازمند اصلاحاتی باشند ولی بهتر ان است که شاخص هایی برای شناسایی بافتهای نا کار امد شهری به کار رود که دیدی همه جانبه نسبت به مسائل شهری داشته واز جداسازی انواع بافتهای شهری نا کار امد اجتناب گردد. همچنین باید تمام انواع بافتهای تاریخی و صنعتی و محدوده های تجاری متروکه و....به عنوان بافت نا کار امد تلقی شده و به صورت یکپارچه برای انها تصمیم گیری شود .ضمن انکه شاخص ها باید به گونه ایی تنظیم شوند که با ارائه میزانی برای سنجش ابهامات ممکن را به حداقل برساند.پژوهش پیش رو قصد دارد با بررسی مطالعات انجام شده به ارتقای فضاهای نا کار امد شهری در راستای بازافرینی فضاهای مورد نیاز شهری کمک کند.

کلیدواژه ها:

فضای نا کار آمد شهری ، پل ، بازآفرینی ، مرکز چند منظوره.