بررسی و آسیب‌شناسی روش تدریس در آموزش زبان خارجی از دیدگاه معلمان

دیدگاه‌ها و نظریه‌های متعددی در صدد مرتفع کردن چالش «بهترین روش آموزش زبان خارجی» به‌وجود آمد که هر نگره روش و اصول مشخصی را به لحاظ زبان‌شناسی و روان‌شناسی دنبال می‌کرد. سرانجام، در دورۀ موسوم به پساروش[1]، نتیجه چنین شد که روشی جادویی برای آموزش زبان وجود ندارد، بلکه روش تدریس سازگار با اصول تجربی و بومی‌سازی شده می‌تواند فضای آموزشی مطلوبی را فراهم آورد. در تحقیق حاضر، در راستای ارائۀ راهبردهای ارتقاء کیفیت آموزش زبان خارجی، ضمن بررسی «دانش آموزشی» معلمان با استفاده از الگوی ارائه شده توسط گتبونتون[2] (١٩٩٩)، به آسیب‌شناسی و مطالعۀ روش تدریس مؤثر از دیدگاه معلمان پرداخته شده است. پس از آسیب‌شناسی روش تدریس، معلمان عواملی مثل مدیریت زبان‌آموز، کیفیت آموزش، بازدهی آموزش، تخصص، شخصیت و سیاست‌های آموزشی را معیارهای تشخیص تدریس موثر ذکر کردند. مشاهدۀ روش تدریس معلمان زبان انگلیسی نیز نشان داد که تفاوت‌هایی در «دانش آموزشی» معلمان کم‌تجربه و باتجربه از لحاظ شناختی وجود دارد. [1]- postmethod [2]- Gatbonton

کلیدواژه ها:

آموزش زبان خارجی ، آﺳﻴﺐشناسی تدریس ، دانش آموزشی ، ارزیابی تکوینی