ارزیابی نظریه احترام به طبیعت در اخلاق محیط زیست
محل انتشار: دوفصلنامه هستی و شناخت، دوره: 6، شماره: 1
سال انتشار: 1398
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 465
فایل این مقاله در 22 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_HASPH-6-1_006
تاریخ نمایه سازی: 29 آذر 1399
چکیده مقاله:
تمرکز بر رفاه انسان و بیتوجهی به سایر موجودات زنده در استفاده از منابع محدود طبیعی پیامدی جز بحران محیط زیست ندارد. از آنجا که هیچ تدبیری به اندازه اخلاق نمیتواند انسان را از درون به ترک رفتار ناشایست ملزم کند، برای رهایی از بحران محیط زیست نیز لازم است اخلاق محیط زیست را جدی بگیریم. اخلاق محیط زیست مجموعهای از معیارهای فردی و اجتماعی را در اختیار مینهد که برای تنظیم رابطه شایسته میان انسان و محیط زیست ضروری است. متفکران قرن بیستم در قلمرو اخلاق محیط زیست انبوهی از نظریههای «انسانمحور»، «زیستمحور» و «بوممحور» تولید کردهاند که به نظر میرسد در میان آنها نظریههای زیستمحور، بهخصوص نظریه «احترام به طبیعت»، از معقولیت قابل قبولی برخوردارند. در این پژوهش نخست میکوشیم این نظریه را صورتبندی کنیم، سپس معقولیتِ آن را در بُعد نظری و عملی نشان دهیم و در پایان به اشکالاتی که به این نظریه وارد شده است، پاسخ دهیم.
کلیدواژه ها:
اخلاق محیط زیست ، نظریه احترام به طبیعت ، اخلاق زیستمحور ، خیر مخصوص ، ارزش ذاتی ، قاعده عدم مداخله
نویسندگان
سجاد بهروزی
فارغ التحصیل کارشناسی ارشد فلسفه دین، دانشگاه مفید، قم، ایران.
ابوالقاسم فنایی
استادیار دپارتمان فلسفه، دانشگاه مفید، قم، ایران.
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :