دینداری، برجسته ترین جلوۀ پایداری در جریان های انقلابی ایران با تکیه بر «نهضت مشروطه، دورۀ پهلوی و دفاع مقدس»

مفهوم مقاومت (پایداری) مفهومی عام در فرهنگ همۀ ملت ها، از جمله ایران است که نشات گرفته از یک واکنش غیر ارادی در برابر تهاجم (داخلی / خارجی) می باشد. در این باره، آثاری که از یک سو رسالت به تصویر کشیدن عوامل بروز اتقلاب چون اختناق، استبداد داخلی و غصب سرمایه های ملی و از سوی دیگر پایداری همۀ اقشار جامعه به ویژه مردم را به عهده دارند با نام ادبیات پایداری شناخته می شوند. در این میان،توجه به عوامل موثر در تداوم مردمی که در نهایت به پیروزی منجر می‌گردد از اهمیت شایانی برخوردار است. ایران اسلامی با روحیۀ انقلابی و استکبار ستیزی خود همواره به عنوان بهترین الگوی مقاومت سرمشق سایر جوامع قرار گرفته است. با توجه به اینکه کشور ایران به محض برکناری دورۀ پهلوی با تهاجم کشور عراق مواجه شد و با همان شرایط نامساعد توانست هشت سال به صیانت از باورها و ارزش های خود بپردازد و در نهایت پیروزمندانه از میدان بیرون بیاید؛ لذا در این پژوهش، ضمن ارائۀ مباحثی پیرامون ادبیات پایداری به عوامل و بن مایه های موثر در تداوم میزان مقاومت و پایداری در ایران پرداخته شده است. یافته ها بیانگر این است که هر چند وجود عواملی چون داشتن عرق ملی و حس استقلال طلبی در روند موفقیت ایران تاثیر گذار بوده است لیکن، در هر برهه ای از تاریخ کشورمان از میان عوامل موثر، بن مایۀ مقاومت و تداوم پایداری که موجبات پیروزی را فراهم گردانیده چیزی نیست جز، ایمان قوی و اعتقاد راسخ این ملت به موازین دینی و مذهبی.

کلیدواژه ها:

دینداری ، ادبیات پایداری ، مشروطه ، دورۀ پهلوی ، دفاع مقدس