تاثیر روش تدریس مشارکتی دروس تمرین داربر خودپنداره، خود کارآمدی وتفکرانتقادی دانش آموزان سال اول متوسطه دوم شهر(اراک)

پژوهش حاضر به منظور تعیین تاثیر روش تدریس مشارکتی دروس تمرین دار برخود کارآمدی,تفکر انتقادی و خودپنداره دانش آموزان سال اول متوسطه شهر اراک انجام شد. جامعه آماری مورد مطالعه در این پژوهش، کلیه دانش آموزان دختر سال اول متوسطه شهر اراک می باشد. برای این منظور از جامعه مورد نظر دوکلاس به روش نمونه گیری خوشه ای انتخاب و به طورتصادفی در دو گروه آزمایش و گواه گمارده شدند. برای آزمودن فرضیه های پژوهش از یک طرح نیمه تجربی پیش آزمون وپس آزمون، که دارای یک گروه آزمایش ویک کنترل بود، از پرسشنامه های خودپنداره تحصیلی، تفکرانتقادی و مقیاس خودکار آمدی نوجوانان در دو مرحله پیش آزمون وپس آزمون برای هر دو گروه گواه وآزمایش استفاده شد. یافته های حاصل از آزمون تحلیل کوواریانس چندمتغیری نشان داد که بین آزمودنی های گروه آزمایش و گواه در متغیر ترکیبی جدید حاصل از خودپنداره، خودکارآمدی و تفکر انتقادی تفاوت معنیداری وجود دارد. با توجه به یافته های حاصل از آزمون تحلیل کوواریانس بین نمرات پس آزمون خودپنداره، خودکارآمدی و تفکر انتقادی بین آزمودنی های گروه آزمایش و کنترل تفاوت معنی داری مشاهده شده است. با توجه به این یافته ها می توان گفت که روش تدریس مشارکتی دروس تمرین دار موجب افزایش خودکارآمدی و تفکر انتقادی می شود و تأثیر مثبت برخودپنداره دانش آموزان سال اول متوسطه می شود.

کلیدواژه ها:

تدریس مشارکتی ، دروس تمرین دار ، خودکارآمدی ، تفکرانتقادی ، خودپنداره