اثربخشی بازی های مشارکتی مادر و کودک بر رابطه والد-فرزندی مادر و اضطراب جدایی کودکان

کودکان مبتلا به اختلال اضطراب جدایی نسبت به جدایی از والدین و دور شدن از خانه، اضطراب مفرط، ناتوان کننده و نامتناسب باسن خود نشان میدهند؛ و در حوزه ی خانواده، روابط والد فرزندی میتواند موجب تشدید این اختلال شود. در صورت عدم اقدام به موقع برای درمان اضطراب جدایی، ممکن است این کودکان به طور ثانوی در بزرگسالی دچار اضطراب مفرط شوند. هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی بازی های مشارکتی مادر و کودک بر رابطه ی والد فرزندی و اضطراب جدایی کودکان پیش دبستانی بود. روش پژوهش از نوع شبه آزمایشی با پیش آزمون، پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه ی موردمطالعه ی این پژوهش کلیه کودکان پیش دبستانی شهرستان یزد بودند که 30 کودک با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و در دو گروه آزمایش و کنترل ) 15نفری( قرار گرفتند. گروه آزمایش طی 10 جلسه در دوره ی آموزشی بازیهای مشارکتی کودک و مادر حضور پیدا کردند. ابزار پژوهش پرسشنامه رابطه ی مادر و کودک MCREh و پرسشنامه علائم مرضی کودکان CSI-4 بود. بر اساس یافته های حاصل،بازی های مشارکتی مادر و کودک بر افزایش و بهبود رابطه ی والد فرزندی و کاهش اضطراب جدایی کودکان تأثیر داشت و نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد که 68/7 درصد کوواریانس نمرات پس آزمون «اضطراب جدایی کودک و رابطه ی والد-فرزندی» ناشی ازتأثیر دوره ی آموزشی است. بنابراین، پیشنهاد میشود در فرایندهای درمانیِ اضطراب جدایی کودکان، «بازی های مشارکتی مادر و کودک» به والدین توصیه شود.

کلیدواژه ها:

بازی های مشارکتی مادر و کودک ، رابطۀ والد-فرزندی ، اضطراب جدایی