ارتباط خودناتوان سازی و توانمندی ایگو با خود کارآمدی عمومی دانشجویان پرستاری دانشگاه آزاداسلامی واحد دزفول 1398

زمینه و هدف خود ناتوان سازی شامل هر فعالیت یا مجموعهایی از عملکردها است که فرد آنها را به کار میگیرد تا فرصت را برای خارجی جلوه دادن شکست افزایش دهد و یا بهانه و عذری برای شکست خود فراهم کند. توانمندی ایگو(من) را به عنوان توانایی انطباق با خواسته های محیط بیرونی و سازگاری با خواسته های درونی در نظر میگیرد. وظیفه ایگو دفاع از فرد و همطراز کردن وی با واقعیت است. لذا هدف از این مطالعه تعیین ارتباط خود ناتوان سازی و توانمندی ایگو با خود کارآمدی عمومی دانشجویان پرستاری دانشگاه آزاد دزفول در سال 1398 می باشد.مواد و روش ها: در این مطالعه تحلیلی مقطعی، تعداد 116نفر از دانشجویان پرستاری دانشگاه آزاد اسلامی واحد دزفول به صورت سرشماری در 6ماهه دوم سال مورد نمونه گیری قرار گرفتند. معیار ورود به مطالعه دانشجویان ترم 2 تا 8 پرستاری که تجربه مراقبت بالینی را داشته اند و رضایتمندی جهت همکاری با پژوهشگران تعیین گردید. برای جمع آوری داده ها از 3پرسشنامه استاندارد خودناتوان سازی(جونز و رودوالت-SHS )با زیر مقیاس های خلق منفی، تلاش و عذرتراشی، توانمندی ایگو((PIES با زیر مقیاس های امید، اراده، هدفمندی، شایستگی، صداقت، عشق، مراقبت و خرد و خودکارآمدی عمومی(جر و سالم و شوادزر)و همچنین یک پرسشنامه اطلاعات دموگرافیک استفاده گردید. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماریspss v16و آزمون های آماری توصیفی و تحلیل میانگین، ضریب همبستگی پیرسون، Anova و آزمون tمستقل استفاده گردید.یافته ها: میانگین سنی افراد شرکت کننده در مطالعه22/43 1/64 که 61) % 52/14نفر) خانم بودند. میانگین نمره خودناتوان سازی76/34±4/19 (سطح متوسط)، توانمندی ایگو 109/48±5/91 (سطح بالا) و خودکارآمدی عمومی26/14±2/71 (سطح متوسط) برآورد گردید. بین سن، وضعیت اقتصادی، قومیت، وضعیت سکونت با هیچ یک از متغیرها رابطه معنیداری یافت نشد .(p>0/05) اما بین معدل، ترم تحصیلی، وضعیت تاهل و جنسیت با خودکارآمدی عمومی و توانمندی ایگو رابطه مثبت و معنی داری یافت گردید(.(p<0/05 به این صورت که پسران و افراد متاهل توانایی بالاتری را از خود گزارش می کردند. میان خودناتوان سازی با توانمندی ایگو رابطه منفی و معنی دار((p<0/05, r=-0/19 و با خودکارآمدی عمومی((p<0/05, r=0/21 رابطه مثبت و معنیداری یافت گردید. همچنین توانمندی ایگو با خودکارآمدی رابطه مثبت و معنیداری یافت گردیدp<0/05, r=0/41نتیجه گیری: توانمندی ایگو در هشت حیطه امید، اراده، هدفمندی3، شایستگی، صداقت، عشق، مراقبت و خرد موجب کاهش خودناتوان سازی افراد و در نهایت موجب افزایش خودکارآمدی آنان می گردد. لذا افزایش خودکارآمدی دانشجویان پرستاری به عنوان جامعه پرستاری آینده کشور که عضو اصلی تیم مراقبت و درمان از بیماران می باشند باعث افزایش کیفیت خدمات رسانی در جهت دانش جامعه ای سالم تر می شود که باید مورد توجه سیاست گذاران نظام سلامت قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

خودناتوان سازی ، توانمندی ایگو ، خودکارآمدی ، دانشجویان پرستاری