اثر آرایش کاشت و سطوح مختلف نیتروژن بر کارآیی مصرف نیتروژن، عملکرد و اجزای عملکرد گوجه‎فرنگی رقم کارون (Solanum lycopersicum L. Var. Karoon)

به‌منظور تعیین مناسب‎ترین آرایش کاشت و مقدار مصرف کود نیتروژن بر عملکرد و اجزای عملکرد گوجه‎فرنگی رقم کارون (Solanum lycopersicum L.)، دو آزمایش جداگانه در دو مکان در ایستگاه تحقیقات کشاورزی بنداروز و ایستگاه تحقیقات سعدآباد استان بوشهر در سال زراعی 97- 1396 به‌صورت اسپلیت‌پلات در قالب طرح بلوک‎های کامل تصادفی با سه تکرار اجرا شد. دو آرایش کاشت (یک‎طرفه و دو‎طرفه نوار آبیاری) به‌عنوان عامل کرت اصلی و چهار سطح نیتروژن (بدون کود، 90، 180 و 270 کیلوگرم در هکتار) به‌عنوان عامل کرت فرعی مد ‎نظر قرار گرفتند. صفات مورد بررسی شامل عملکرد کل میوه تازه، عملکرد قابل فروش میوه، تعداد میوه کل و قابل فروش در بوته، وزن میوه، شاخص شکل میوه، سفتی میوه، عدد کلروفیل‎متر و کارآیی مصرف نیتروژن بودند. نتایج نشان داد که اثر متقابل آرایش کاشت در سطوح نیتروژن بر صفات عملکرد‎های کل، عملکرد قابل فروش میوه، تعداد کل میوه در بوته، عدد کلروفیل‎متر و سفتی میوه اثر معنی‎دار داشت. بیشترین و کمترین مقدار عملکرد کل و عملکرد قابل فروش میوه به‌ترتیب از تیمارهای روش کاشت یک‎طرفه×کاربرد 180 کیلوگرم نیتروژن خالص در هکتار (08/54 و 50/46 تن در هکتار) و روش کاشت دو‎طرفه×عدم کاربرد کود نیتروژن (10/26 و 72/21 تن در هکتار) به‌دست آمد. با افزایش مصرف نیتروژن، کارآیی مصرف نیتروژن کاهش یافت. به‌طورکلی، حداکثر عملکرد در اثر کاربرد 180 کیلوگرم در هکتار نیتروژن در روش کاشت یک‎طرفه به‌دست آمد.

کلیدواژه ها:

تعداد میوه کل ، عدد کلروفیل‎متر ، کاشت یک‎طرفه ، کاشت دو‎طرفه