بررسی مفهوم روابط نامشروع از دیدگاه فقه اسلامی، قانون مجازات اسلامی و روانشناسی

انسان موجودی ذاتا اجتماعی است و مدام در حال ارتباط با دیگران میباشد. خداوند انسان را برای برطرف ساختن نیازهای خود، ملزم به ارتباط با دیگران نموده است البته از برخی روابط به شدت نهی کرده اچون منجر به فساد و تباهی افراد و جامعه و از آن بعنوان » روابط نامشروع « یاد میشود. روابط نامشروع عبارت است از برقراری ارتباط و مراوده بین دو جنس مخالف ، خارج از معیارهای متعارف شرعی به صور مختلف، خواه در قالب پیوندهای عاطفی منجر به ارتباط دوستانه و خواه در سطح پیشرفته جسمی و جنسی بدون وجود علقه زوجیت بنابراین ارتباط نامشروع هم ارتباطات لفظی و هم ارتباطات جنسی و جسمی را در بر می گیرد. این مقاله با روش کتابخانه ایی درصدد بررسی روابط نامشروع از دیدگاه فقهی و کیفری و روانشناسی و بیان مصادیق روابط نامشروع میباشد، همچنین راه حل برای کاهش این معضل پیشنهاد میشود.

کلیدواژه ها:

روابط نامشروع ، علقه زوجیت ، فقها ، حقوق ، روانشناسی