بررسی پراکندگی جغرافیایی بیماران دچار حادثه سوختگی با تاکید بر مناطق کانونی و علت سوختگی در استان اردبیل

حوادث سوختگی و عواقب ناشی از آن مهمترین و به عبارتی چهارمین عامل اصلی ایجاد آسیب و ترما به سلامت انسان در زندگی روزمره در سطح جهان به حساب می آید. عوامل بوجود آورنده آن نیز بی شمار می باشد و فقط آسیب از طریق حرارت نیست بلکه سرمازدگی نیز نوعی سوختگی به حساب می آید. شیوع جهانی سوختگی ناشی از آتش و آب جوش سه تا ده درصد است. سوختگی های عموماً به گرمایی، الکتریکی و شیمیایی طبقه بندی می شوند. تحقیق حاضر با هدف بررسی پراکندگی جغرافیایی بیماران دچار حادثه سوختگی با تاکید بر مناطق کانونی و علت سوختگی در استان اردبیل انجام گرفت. این تحقیق سوختگی هایی که به علل مختلف ایجاد شده و متاثرین از آن بصورت مصدومین به مراکز درمانی سوختگی مراجعه و تحت درمان قرار گرفته اند را شامل می شود. تحقیق و مطالعه حاضر بصورت توصیفی تحلیلی با استفاده از اطلاعات صبت شده در پرونده 657 مورد از بیماران بستری شده در مرکز آموزش و درمانی دکتر فاطمی طی سال های 97-98 می باشد. در این بررسی مشخص شد که با بررسی آدرس محل کار و سکونت بیماران دچار حادثه سوختگی، مشخص گردید که مناطق حاشیه ای شهر دارای بیشترین میزان مبتلایان به حوادث سوختگی را نشان می دهد و علت سوختگی 0/2 درصد بیماران دچار سوختگی با کمترین فراوانی ( اشعه خورشید، خودسوزی) و 28/4 درصد با بیشترین فراوانی علت سوختگی آنها آب جوش بودند. با توجه به نتایج کسب شده از این تحقیق لزوم استفاده از روش های آموزشی و پیشگیری در مناطق پر خطر و حادثه خیز شهر ضروری به نظر می رسد تا شاهد کاهش میزان مبتلایان به چنین آسیب هایی باشیم.

کلیدواژه ها:

پراکندگی جغرافیایی ، حادثه سوختگی ، مناطق کانونی ، علت سوختگی ، استان اردبیل