مدل تبیین عملکرد فردی با رویکرد مدیریت منابع انسانی متعهدانه

ارتقای عملکرد کارکنان یکی از دغدغه‏‏‌های اصلی سازمان‌های دولتی است. پژوهش حاضر با هدف تاثیر مدیریت منابع انسانی متعهدانه ادراک‏‌‏شده بر عملکرد فردی با میانجی‌گری استرس شغلی و التزام کاری، و تعدیل‌گری مهارت کاری و حمایت سرپرستی ادراک‏‌‏شده در بین کارکنان رسمی آموزش و پرورش استان قزوین و مناطق چهارده‌گانۀ آن انجام می‏‌‏شود. نمونه آماری مطابق جدول مورگان شامل 260 نفر می‏ شود. پژوهش حاضر از نوع پیمایشی است که برای گردآوری داده‏‌‏ها از پرسش‏‌نامه استفاده می‏‌‏کند. تجزیه‌وتحلیل داده‌ها به روش مدل‏‌سازی معادله‏‏‌های ساختاری مبتنی بر تحلیل واریانس انجام می‏‌‏شود. نتایج پژوهش نشان می‌دهد که رابطه مستقیم بین مدیریت منابع انسانی متعهدانه و عملکرد فردی وجود دارد. در ضمن، نقش میانجی‌گری التزام کاری در روابط بین مدیریت منابع انسانی متعهدانه ادراک ‎شده و عملکرد فردی مثبت و معنادار است، اما نقش میانجی استرس شغلی در روابط بین متغیرهای پیشگفته بی‏ اثر است. به علاوه، نقش تعدیل‏‏‌کنندگی حمایت سرپرستی ادراک‏‌‏شده در روابط بین مدیریت منابع انسانی متعهدانه و استرس شغلی مثبت و معنادار است. در پایان، یافته‏‌‏های پژوهش نشانگر آن است که تسلط کاری در روابط بین مدیریت منابع انسانی متعهدانه و التزام کاری نقش معناداری در تعدیل‏‏‌کنندگی ایفا نمی‌کند. 

کلیدواژه ها:

Perceived Committed HRM ، Work Stress ، Job Commitment ، Job Skills ، Perceived Supervisor Support. ، مدیریت منابع انسانی متعهدانه ادراک‌‌‌شده ، استرس شغلی ، التزام کاری ، مهارت کاری ، حمایت سرپرستی ادراک‌‌‌شده