موسیقی خیابانی به دنبال جایگاه موسیقی در منظر شهر

هنر شهری، رویدادی سیال در شهر است که مفهوم آن به‌دنبال تغییرات رفتارهای اجتماعی، امکانات و حیات جمعی، رشد و متناسب با زمینه‌ خود ظهور کرده و شامل هنرهای مختلفی مانند نمایش‌، دیوارنگاری، مجسمه و موسیقی‌ است. در فضاهای عمومی تهران معاصر انواع مختلف هنر شهری دیده می‌شود که از این بین موسیقی، اگرچه در دو مقیاس متفاوت خرد و کلان در شهر حضور دارد، اما این هنر، علی‌رغم تأثیرگذاری بر حیات جمعی شهر، در قیاس با سایر هنرهای شهری، کمتر مورد توجه واقع شده است. به گونه‌ای که صحنة کالبدی- فضایی شهر، جایگاهی مناسب برای اجرای موسیقی ندارد. در راستای رسیدن به فضای شهری مناسب که بتواند زمینه‌ای مناسب برای اجرای موسیقی خیابانی باشد، این سؤالات مطرح می‌شود کهآیا در تمام نقاط شهر، شرایط یکسانی برای اجرای موسیقی خیابانی وجود دارد؟ مکان‌هایی که تبدیل به بستر اجرای آن شده‌اند، چه ویژگی‌هایی را شامل می‌شوند؟ این مکان‏ها به‌ همراه موسیقی خیابانی چه تأثیری بر رفتار اجتماعی و فردی رهگذران دارند؟ مقاله‌ حاضر بر آن است با شناسایی موسیقی خیابانی، به عنوان هنری مؤثر در شهر، جایگاه گمشدة‌ آن را بازیابد تابخشی از حیات جمعی شهر به آن بازگردانده شود. 

کلیدواژه ها:

فضای شهری ، موسیقی خیابانی ، معیارهای مکانی ، حیات جمعی