بررسی کنش های گفتاری در واژه ی خُنُک در شاهنامه
محل انتشار: دوفصلنامه ادبیات پهلوانی، دوره: 6، شماره: 6
سال انتشار: 1399
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 211
فایل این مقاله در 24 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_HEROIC-6-6_001
تاریخ نمایه سازی: 28 بهمن 1399
چکیده مقاله:
نظریه ی کنش گفتار، از مباحث مهم کاربردشناسی در زبانشناسی، بر این پایه مبتنی است که انسان از زبان تنها برای توصیف خویش و پدیدهها بهره نمی گیرد، بلکه با تولید پاره گفتارها، اعمالی نیز انجام میدهد؛ این اعمال را کنش گفتاری مینامند.
در این جستار پس از معرفی نظریه ی کنشگفتار و پیشینه ی استفاده از آن در تحلیل آثار فارسی، به بررسی واژهی «خُنُک» در شاهنامه به عنوان یک نوع کنش گفتاری عاطفی و ترغیبی پرداختهایم. ابتدا تمام موارد کاربرد «خنک»، استخراج و طبقه بندی و سپس با روشی توصیفی- تحلیلی، بر اساس کنش منظوری موجود در فضای ابیات، به بررسی کنشگفتارهای این واژه پرداخته شده است.
برآیند تحقیق آن است که کاربردهای واژهی «خُنُک»، در دو گروه کنش های گفتاری عاطفی و ترغیبی جای می گیرد. البته مرز میان کارکردها آنچنان باریک است که با کمی تغییر در زاویه ی نگاه، امکان تاویلی متفاوت و بردن هر مورد در ذیل کارکردی دیگر میسر است.
کلیدواژه ها:
speech act ، expressive ، directive ، khonk ، Shahnameh ، کنشگفتار ، کنش عاطفی ، کنش ترغیبی ، خُنُک ، شاهنامه
نویسندگان
محمود حسن آبادی
University of Sistan and Baluchestan
اعظم خسروی
University of Sistan and Baluchestan