مدیریت منافع حاصل از توسعه میادین نفت و گاز در نروژ (گزارش دوم)

نوع محتوی: گزارش
زبان: فارسی
شناسه ملی سند علمی: R-1158884
تاریخ درج در سایت: 8 اسفند 1399
دسته بندی علمی:
مشاهده: 214
تعداد صفحات: 31
سال انتشار: 1398

فایل این گزارش در 31 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

  • من نویسنده این مقاله هستم

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این گزارش:

چکیده گزارش:

از زمانی که تولید نفت در فلات قاره نروژ در اوایل سال ۱۹۷۰ آغاز شد تاکنون فعالیتهای نفتی حدود ۱۴۰۰۰ میلیارد کرون (معادل ۱۷۰۰ میلیارد دلار بر اساس ارزش فعلی کرون) به تولید ناخالص نروژ کمک کرده است. این مقدار علاوه بر درآمدهایی است که به واسطه ارائه خدمات و سرویس ها در صنعت نفت و تامین کالا حاصل می شود. با این حال تاکنون کمتر از نیمی از ذخایر قابل برداشت پیش بینی شده در فلات قاره نروژ تولید و به فروش رسیده است. بر اساس قوانین نروژ، مالکیت نفت و گاز تولید شده در اختیار صاحبان مجوز تولید است. هر یک از سهامداران متناسب با میزان سهامی که در اختیار دارند، مالک بخشی از نفت و گاز تولید شده طبق قرارداد خواهند بود . بر اساس قوانین، حاکمیت نروژ نیز منافع خود را از توسعه منابع نفت و گاز از چهار مسیر به دست می آورد که به دو بخش منافع حاکمیتی و منافع سهامداری تقسیم می شود. منافع سهامداری عبارتند از: درآمدهایی که دولت به واسطه مشارکت خود در فرایند توسعه میادین به عنوان سرمایهگذار به دست میآورد که شامل درآمدهای حاصل از سرمایه گذاری مستقیم دولت در میادین (SDFI) و همچنین سود سهام دولت در شرکت استات اویل است. منافع حاکمیتی شامل درآمدهایی است که دولت به عنوان مالک و حاکم اصلی بر منابع نفت و گاز طبق قانون نفت برای خود در نظر گرفته و عبارت است از: مالیات، حقالارض و حق تولید. تمامی درآمدهای فوقالذکر حاصله، در نهایت به صندوق ثروت نروژ که اخیرا به صندوق بازنشستگی (GPFG) تغییر نام داده، منتقل میشود. در پایان سال ۲۰۱۷ میزان دارایی این صندوق به ۸۴۸۸ میلیارد کرون (معادل ۱۰۳۲ میلیارد دلار) رسیده است. در بودجه سالیانه نروژ، دولت مجاز است کسری بودجه غیر نفتی را حداکثر به میزان سود سالیانه صندوق بازنشستگی، از درآمدهای نفتی تامین کند. مقدار سود سالیانه صندوق در طول سال های گذشته بین ۳ تا ۴ درصد متغیر بوده است. ایجاد سقف برداشت از درآمدهای نفتی معادل سود سالیانه صندوق موجب شده هیچگاه به اصل منابع صندوق GPFG دست اندازی نشده و همواره منابع آن در حال افزایش باشد. به عبارت دیگر در حالت کلی بودجه عمومی و هزینههای غیرمرتبط با صنعت نفت باید از درآمدهای غیر از صنعت نفت تامین شود و از سوی دیگر هزینه های صنعت نفت از درآمدهای
آن تامین گردد؛ به اصطلاح پول نفت در نفت سرمایهگذاری میشود و مازاد آن به صندوق ثروت منتقل شده و فقط به میزان سود سالیانه صندوق، امکان هزینه از درآمدهای نفتی در غیر از صنعت نفت وجود دارد.