بررسی انتخاب نام فرزندان ازدیدگاه زبان شناسی اجتماعی شناختی در دهه های (1366) تا (1395)؛ مطالعه موردی: بخش کلاترزان در شهرستان سنندج

هدف از پژوهش حاضر بررسی روند نام­گذاری فرزندان در طول سه دهۀ اخیر در بخش کلاترزان سنندج است. ﻧﺎم، ﭘﺪﻳﺪة ﻣﻬﻢّ ﻓﺮﻫﻨﮕﻲ و اﺟﺘﻤﺎﻋﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ در ﺑﺎورﻫﺎی دﻳﻨﻲ، ﻣﻠّﻲ، ﻓﻜﺮی و ﺗﺎرﻳﺨﻲ اﻓﺮاد ﺟﺎﻣﻌﻪ رﻳﺸﻪ دارد؛ بنابراین با تغییر نام­ها، ضرورت­های جدید فرهنگی مردم، خود را در چگونگی نام­گذاری نمایان می­سازند. به­دلیل چندبعدی­بودن عنصر زبانی نام، نوشتار پیش رو در چارچوب زبان­شناسی اجتماعی شناختی انجام گرفته است؛ زیرا جامعه­شناسی زبان و زبان­شناسی شناختی، هیچ‌یک به­تنهایی قادر به تبیین جنبه­های گوناگون نام­گذاری نیستند. روش پژوهش توصیفی - تحلیلی است. در این راستا 8325 نام پسر و دختر به‌صورت تمام‌شماری گردآوری شد. نام­ها به‌لحاظ جنسیت، تفاوت گونه­های سورانی و هورامی زبان کردی و همچنین میزان استفاده از نام‌های الهام­گرفته از طبیعت بررسی شده است. براساس یافته‌های پژوهش، میانگین نام­های سه دهه برآمده از خاستگاه هویت ملّی بالاترین فراوانی (2628) را داشته‌ و نام­های قومی (2440) و نام­های مذهبی (2353) به­ترتیب رتبة دوم و سوم فراوانی را دارد. نام‌های با هویت ملّی و مذهبی، روندی کاهشی داشته و‌ گرایش به‌ نام‌های قومی و فراملّی، سیری افزایشی داشته‌ است.  

کلیدواژه ها:

جامعه ­شناسی زبان ، زبان­شناسی شناختی ، نام­گذاری ، هویت ، کلاترزان