اثر حجم خمیر بر انتشار یون کلرید و خوردگی میلگرد در بتن های خود تراکم با مقادیر سیمان و پودرسنگ متفاوت

بررسی نفوذ یون کلرید و به دنبال آن خوردگی ناشی از یون کلرید در میلگردها، نقش موثری بر بخبود عمر مفید سازه های مسلح خواهد داشت. هدف تحقیق حاضر بررسی تاثیر مقدار خمیر بر خوردگی میلگردها در بتن های خود تراکم است. در بتن های خود تراکم برای نیل به کارایی مطلوب؛ حجم خمیر نقش موثری ایفا می کند. به این منظور در این تحقیق 6 بتن خود تراکم حاوی پودر سنگ آهکی با انجام آزمایش های پتانسیل خوردگی نیم پیل و ماکروپیل، نفوذ تسریع شده یون های کلرید بررسی و با نتایج بتن معمولی که ح.ی مقدار خمیر کمتری بوده، مقایسه شدند. برای آنکه مقایسه بین نتایج امکان پذیر باشد و فقط یک متغیر در هر دو نمونه تغییر کند، حاوی مقدار خمیر 290 تا 410 لیتر بر متر مکعب می باشد. نمونه های بتن خود تراکم در دو سری با نسبت آب به سیمان 0/45 ساخته شدند، در سری اول مخلوط ها حاوی مقدار سیمان 380 و مقدار پودر 200، 100 و 300 کیلوگرم بر متر مکعب در نظر گرفته شدند. در این سری بتن بدون پودر سنگ، بتن معمولی در نظر گرفته شد. در سری دوم نمونه ها حاوی 200 کیلوگرم بر متر مکعب پودر سنگ و مقدار سیمان 290، 330، 380 و 480 کیلوگرم بر مترمکعب ساخته شدند. نتایج نشان دادند، کمترین ضریب مهاجرت یون های کلرید متعلق به بتن حاوی 200 کیلوگرم بر متر مکعب پودرسنگ و 380 کیلوگرم بر متکعب سیمان پرتلند است. همین نمونه کمترین شدت خوردگی با مقدار 23 آمپر داشت. برای تامین مشخصات دوام بتن های خود تراکم، مقدار خمیر بهینه 370 لیتر بر متر مکعب و 150 لیتر بر متر مکعب خمیر اضافی بیهنه به دست آمد.

کلیدواژه ها:

نفوذ کلرید ، خوردگی میلگرد ، بتن خود تراکم ، پودر سنگ ، حجم خمیر اضافی