پیشنهاد الگوی مسکن بومی در حوزه ی شمال غربی خلیج فارس

بافت تاریخی شهر ها قسمت مهمی از هوییت فردی و اجتماعی ساکنان آن ها را نشان می دهد، و جایگاهی برای زنده ماندن و تداوم تاریخ و فرهنگ ملت هاست که اهمیت ندادن و از بین بردن ان خسارت زیادی در همه ی بخش ها برای هر کشور به وجود می اورد. به همین خاطر حفظ و نگهداری این میراث ارزشمند وظیفه مهمی است که در تمام عصر ها باید سرمشق کار دولت ها قرار گیرد. فقدان الگوی بومی در طراحی و معماری مجتمع های مسکونی آنها را به محیطهای زیستی بالقوه آسیب زا مبدل می کند. سبک زندگی آپارتمانی که بی تردید پیامد مدرنیته غربی است چنانچه از اصول معماری بومی تبعیت نکرده و به تقلید صرف از الگوهای غربی اکتفا کند، بستر مناسبی برای آنواع آسیب های اجتماعی خواهد بود که می تواند سلامت مجتمع و به طبع آن امنیت شهری را با تهدیدهای جدی مواجه سازد. درغرب استان هرمزگان (بندر لنگه، بندر کنگ، بستک) شهرهایی با قدمت طولانی و معماری غنی وجود دارد. اما با توجه به ساخت و ساز های جدید که صورت می گیرد، تغییرات در سبک زندگی و الگوی مسکن و نا امن شدن فضاهای شهری جدید، معضلاتی را در جامعه ایجاد کرده است. پس اکنون فرصت مناسبی است تا با ارائه ی الگوی مسکن، متناسب با فرهنگ، اقلیم و معماری منطقه، کمک شایانی به حفظ و ارتقا ارامش است، جهت کسب اطلاعات مورد نیاز، از منابع «توصیفی تحلیلی» و امنیت روانی و فیزیکی شود. این پژوهش از نوع کاربردی و روش تحقیق اسنادی مانند کتابخانه، مقالات و پایان نامه ها و مدارک موجود استفاده شده و برای تکمیل یافته های موجود به بررسی نمونه های سنتی بندر کنگ پرداخته شده است و در نهایت دستورالعمل ها و الگوهایی برای مسکن بومی منطقه پیشنهاد شده است.

کلیدواژه ها:

الگوی مسکن ، بومی ، غرب هرمزگان ، بندر کنگ