بررسی مؤلّفه‌های هوش هیجانی و شادی در سروده‌های«فرّخی سیستانی» و «منوچهری دامغانی»

شادی از دید روانشناسی دارای ابعاد عاطفی، شناختی و اجتماعی است که ایجاد و بروز آن در کنار عوامل برون‌فردی مانند کامیابی‌های اجتماعی، درگرو عوامل درون‌فردی ازجمله هوش هیجانی است. با توجّه به ارتباطِ بین شادی و هوش هیجانی، مبنی بر این‌که شادی عوامل عاطفی، شناختی و اجتماعی را دربرمی‌گیرد و هوش هیجانی شامل خودآگاهی، خود مدیریتی، آگاهی اجتماعی و مهارت­های اجتماعی است،این پژوهش  پاسخ­گویی به این سؤال را مورد بررسی قرار داده است: دلیل فرحناکی بیشتر سروده‌های فرخی و منوچهری و برتری ایشان از این دید بر شاعران دیگر با وجود یکسان‌بودن درون‌مایه و محتواهای شعری چیست؟ بنابراین با توجّه به پویایی و نشاط بیش‌ازحدّ اشعار فرّخی و منوچهری بر اساس نظریۀ گلمن در زمینۀ هوش هیجانی و نظریۀ آرگایل در حوزۀ شادی می­توان بیان کرد که حرکت و جنب‌و‌جوش و  تحرّک و فرحناکیِ  ناشی از هوش هیجانی و شادیِ این دو شاعر است که در قالب اشعار به میزان زیادی به مخاطبان منتقل می­شود.

کلیدواژه ها:

هوش هیجانی ، شادی ، «فرّخی سیستانی» ، «منوچهری دامغانی» ، ادبیّات و روانشناسی