بررسی تأثیر ارزشیابی پویای تکواژشناسی بر آگاهی صرفی زبان‌آموزان

ارزشیابی پویا روشی نوین در آموزش زبان است که بر اساس نظریة اجتماعی-فرهنگی ویگوتسکی بنا شده است. در این روش آموزش و ارزیابی زبان‌آموزان به‌صورت تعاملی و با ارائة راهنمایی‌هایی صورت می‌گیرد. هدف پژوهش حاضر، بررسی تأثیر ارزشیابی پویا بر آگاهی صرفی زبان‌آموزان و هدف دیگر پژوهش بررسی ارتباط بین ارزشیابی پویا و غیر پویای آگاهی صرفی بود. بدین‌منظور، 50 زبان‌آموز کانون زبان ایران به دو گروه ارزشیابی پویا و غیر پویا تقسیم شدند. آزمون ساختار صرفی به هر دو گروه در مراحل پیش‌آزمون و پس‌آزمون ارائه شد. پس از پیش‌آزمون، معلّم به گروه ارزشیابی پویا بازخورد و راهنمایی لازم بر اساس ارزشیابی پویای آگاهی صرفی ارائه داد و نمرات آن‌ها را ثبت کرد، در صورتی که در گروه ارزشیابی غیر پویا عملکرد مستقل آن‌ها مدّ نظر بود. یافته‌ها نشان داد که ارزشیابی پویا در ارتقای آگاهی صرفی زبان‌آموزان بسیار مؤثر بوده است. ازسوی دیگر بین آزمون‌های ارزشیابی پویای آگاهی صرفی با آزمون ساختار صرفی، همبستگی معناداری وجود داشت که حاکی از اعتبار این روش ارزشیابی نوین درحوزة آموزش زبان انگلیسی بود. نتایج این مطالعه از آن جهت که چشم‌انداز جدیدی از ارزشیابی پویا در حوزة آگاهی صرفی زبان‌آموزان ارائه می‌دهد حائز اهمّیت است. تکرار این مطالعه با حجم نمونه بزرگ‌تر موجه است و ممکن است نتایج تعمیم بیشتری را در حمایت از استفاده از ارزشیابی پویا برای ارزیابی آگاهی صرفی در زمینة زبان انگلیسی در بر داشته باشد.

کلیدواژه ها:

ارزشیابی پویا ، دامنة رشد تقریبی ، آگاهی صرفی زبان‌آموزان ، تکواژشناسی